Zwykło się mówić o Międzynarodowym Czerwonym Krzyżu, jednakże nie jest to rzeczywista oficjalna nazwa organizacji, bowiem na Czerwony Krzyż składa się kilkanaście ruchów, które łączą wspólne: cele, zasady, statuty i symbole – wszystkie one składają się na Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca. W ramach tego ostatniego działają: krajowe stowarzyszenia Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża (ICRC), Międzynarodowa Federacja Towarzystw Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca (IFRC).
Czerwony Krzyż został założony w 1863 roku – pomysłodawcą był szwajcarski filantrop i finansista Henri Dunant, który zdobył poparcie kilku wpływowych mieszkańców Genewy, wraz z nimi utworzył organizację, która miała za zadanie nieść pomoc rannym w starciach zbrojnych bez względu na ich narodowość, rasę czy wyznanie. Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża szybko zdobył uznanie dużej liczby państw i rozwinął się na wiele krajów świata.
Do zasadniczych celów Czerwonego Krzyża należy „zapobieganie i łagodzenie cierpienia ludzkiego oraz ochrona ludzkiej godności bez jakiejkolwiek dyskryminacji dotyczącej narodów, rasy, płci, przekonań religijnych, politycznych bądź orientacji seksualnej”, wobec czego bez wątpienia wpisuje się on w kwestię obrony praw człowieka. Czerwony Krzyż działa na rzecz przestrzegania norm praw humanitarnych, takich jak ochrona życia i zdrowia, oponowanie przeciw rasizmowi i dyskryminacji, wykluczenia, przemocy, nietolerancji, poszanowanie godności ludzkiej oraz ufność w pokojowe rozwiązywanie konfliktów.
Czerwony Krzyż kieruje się siedmioma zasadniczymi zasadami:
- humanitarnością,
- neutralnością,
- jednością,
- dobrowolnością,
- powszechnością,
- niezależnością,
- bezstronnością.