Skutki kryzysu w poszczególnych krajach są rozmaicie odczuwalne, jednak w pewnym stopniu są widoczne w większości zakątków świata. Najczęściej występującym skutkami są: spowolnienie gospodarcze (niekiedy zapaść), kurczenie się PKB, spadek produkcji przemysłowej, zmniejszenie inwestycji, co z kolei prowadzi do wzrostu bezrobocia (średnio do 10%), poważnych deficytów budżetowych (niektóre kraje w wyniku recesji stanęły na krawędzi bankructwa, np. Grecja), długu publicznego przekraczającego 80%.
Pojawia się też kwestia płynności na międzynarodowych rynkach pieniężnych. Obywatele tracą zaufanie do banków, a banki do siebie nawzajem, dochodzi do bankructw banków, które inwestowały fundusze w akcje. Z powodu nierentowności zamykanych jest wiele firm, co skutkuje utratą pracy wielu osób, to zaś wpływa na pogorszenie się sytuacji finansowej poszczególnych gospodarstw domowych.
Dlatego też skutki kryzysu mają silny oddźwięk społeczny, brak poczucia bezpieczeństwa przyczynia się do wzrostu czynnika popełnianych samobójstw oraz radykalnych, czasem wręcz agresywnych nastrojów społeczecznych. Prowadzi także do zubożenie społeczeństwa lub wręcz nędzy. Ubóstwo skutkuje zaś tak zwanym psychologicznym efektem ubożenia, który drastycznie ogranicza popyt, co wpływa dalej na firmy, przedsiębiorstwa - i spirala się nakręca.
Kryzys gospodarczy może nieść ze sobą także pozytywne skutki, jest to bowiem pewien punkt przełomowy, który oznacza zmiany - dobrze pokierowane mogą stanowić szansę dla przedsiębiorstw.