W polskim systemie politycznym Prezydent RP jest najwyższym przedstawicielem Rzeczypospolitej Polskiej i gwarantem ciągłości władzy państwowej (Konstytucja RP, art. 126), który stoi na straży przestrzegania zapisów konstytucji – ten opis roli Prezydenta, jak również sposób jego wyboru (w wyborach powszechnych i bezpośrednich) świadczą o dużym znaczeniu Prezydenta w ustroju kraju. Z drugiej strony jednak Prezydent posiada dość ograniczone kompetencje, a punkt ciężkości władzy wykonawczej położony jest na Radzie Ministrów i jej Prezesie.
Rolę Prezydenta w ustroju Polski wyznacza sześć zasad:
1. Funkcja arbitra ustrojowego i politycznego - Prezydent posiada uprawnienia skracania kadencji Sejmu, może także wpływać na rozwiązywanie konfliktów obecnych na polskiej scenie politycznej.
2. Wspomniany już bezpośredni wybór przez naród, czyli najwyższego suwerena władzy.
3. Niepołączalność stanowisk – Prezydent nie może pełnić żadnej innych funkcji publicznej, chyba, że jest ona związana z urzędem
4. Niezależność w wykonywaniu zadań zawartych w konstytucji – brak odpowiedzialności politycznej Prezydenta (ograniczona poprzez obowiązek kontrasygnaty),
5. Kadencyjność – Prezydent wybierany jest na dość długie (5-letnie) kadencje z możliwością jednej reelekcji
6. Dualizm władzy wykonawczej – podział na kompetencje Prezydenta i Rady Ministrów.