W Wielki Czwartek Kościół rozpoczyna obchody Triduum Paschalnego. Jest to dzień szczególnie ważny dla kapłanów. Rankiem, jeszcze przed wieczornym wkroczeniem w Triduum Paschalne, we wszystkich kościołach katedralnych ma miejsce wyjątkowa Msza św., tzw. Msza św. Krzyżma. Podczas niej biskup nie tylko konsekruje święte oleje (oleje chorych, katechumenów oraz krzyżmo), które przez cały rok służą przy udzielaniu sakramentów, ale także zgromadzeni kapłani wraz ze swoim biskupem odnawiają przyrzeczenia kapłańskie. Msza św. Krzyżma kończy oficjalnie okres Wielkiego Postu.
Wielki Czwartek – liturgia
Msza święta w Wielki Czwartek przywołuje na pamięć Ostatnią Wieczerzę i ustanowienie sakramentu Eucharystii oraz sakramentu kapłaństwa przez Chrystusa, stąd bywa nazywana Mszą Wieczerzy Pańskiej. Jest to jedyna (oprócz Mszy św. Krzyżma) Msza św. w tym dniu, gdyż – zgodnie z tradycją – w Wielki Czwartek nie wolno odprawiać Mszy świętej bez udziału ludu.
W liturgii śpiewany jest hymn Chwała na wysokości Bogu, który był pomijany przez cały okres Wielkiego Postu. Wówczas grają organy i dzwonią wszystkie dzwony. Potem milkną aż do Wigilii Paschalnej (tzn. mogą w tym czasie akompaniować śpiewowi ludu, ale nie mogą grać solo).
Po homilii następuje obrzęd umywania nóg, w którym to główny celebrans umywa i całuje stopy dwunastu mężczyznom. Ma być on przypomnieniem gestu Chrystusa, który wykonał podczas Ostatniej Wieczerzy: Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany (J 13,5). Celem obrzędu jest podkreślenie służebnego charakteru kapłaństwa. Liturgia wielkoczwartkowa jest sprawowana w białych szatach liturgicznych.
Podczas Liturgii Eucharystycznej w Wielki Czwartek trzeba konsekrować wystarczającą ilość Komunikantów na Wielki Czwartek i Wielki Piątek, oraz dwie Hostie, gdyż w Wielki Piątek jest sprawowana tzw. Missa praesanctificatorum (łac. „Msza darów uprzednio konsekrowanych”). Jedna z konsekrowanych hostii zostaje wystawiona w Grobie Pańskim.
Po liturgii ma miejsce ogołocenie ołtarza. Usuwa się wówczas z niego obrusy, lichtarze oraz krzyża oraz krzyż. Ma ono symbolizować mękę Chrystusa, w tym obnażenie z szat. Opróżnia się także tabernakulum, w którym przez cały rok przechowywany jest Najświętszy Sakrament. Odtąd aż do Nocy Zmartwychwstania pozostaje ono puste, a Eucharystia zostaje przeniesiona do specjalnie przygotowanej kaplicy – ołtarza adoracji, zwanej „ciemnicą”. W czasie procesji śpiewa się hymn „Sław, języku, tajemnicę”, lub inną pieśń eucharystyczną, np.: „Witam Cię, witam, przenajświętsze Ciało”, ”Jezu, miłości Twej” lub „Chwalmy niewysłowiony”.
W ciemnicy wierni adorują Najświętszy Sakrament, wspominając modlitwę Jezusa w Ogrójcu Jego pojmanie i przesłuchania. W ten sposób wchodzą w czas męki Chrystusa.