Wielki Piątek to drugi dzień Triduum Paschalnego. Jest nazywany dniem Krzyża, gdyż jego obchody koncentrują się na męce i śmierci Jezusa. Wszystkich wiernych obowiązuje w tym dniu ścisły post, wielu z nich adoruje Najświętszy Sakrament znajdujący się w ciemnicy bądź bierze udział w organizowanych nabożeństwach drogi krzyżowej. Po południu/wieczorem odprawiona zostaje Liturgia Męki Pańskiej.
Jest to dzień powagi, smutku i zadumy, w którym nie należy udzielać żadnych sakramentów, z wyjątkiem sakramentu namaszczenia chorych, ale tylko w sytuacjach zagrożenia śmiercią.
Wielki Piątek – liturgia
Liturgia w Wielki Piątek nazywana jest Liturgią Męki Pańskiej. Główny celebrans i asysta wchodzą w ciszy i padają na twarz przed ołtarzem, a wszyscy obecni w Kościele klękają. Po modlitwie wstępnej zostaje odczytanie proroctwo o Cierpiącym Słudze Jahwe z Księgi Izajasza (52,13-53) i fragment Listu do Hebrajczyków (4,14-16; 5,7-8). Następnie czytany jest (czasem z podziałem na role) opis Męki Pańskiej z Ewangelii św. Jana. Po homilii ma miejsce bardzo uroczysta modlitwa wstawiennicza, w której Kościół poleca Bogu siebie oraz cały świat (wśród dziesięciu intencji pojawiają się m.in. prośby o jedność chrześcijan czy nawrócenie niewierzących).
Centralny punkt liturgii stanowi adoracja Krzyża. Następuje uroczyste wniesienie Krzyża przed ołtarz i stopniowe odsłonięcie, gdyż jest on początkowo zasłonięty fioletowym suknem. Przy odsłonięciu kapłan-celebrans śpiewa trzykrotnie Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata, na co wierni odpowiadają: Pójdźmy z pokłonem i padają na kolana. Po liturgii Krzyż pozostaje w widocznym i dostępnym dla wiernych miejscy, aby każdy z nich mógł go adorować. Przyklęka się przed nim, tak, jak przyklęka się podczas adoracji Najświętszego Sakramentu; często również całuje.
Po adoracji Krzyża następuje liturgia darów uprzednio konsekrowanych, podczas której nie ma konsekracji chleba i wina, ale w ramach Komunii św. rozdaje się konsekrowane w Wielki Czwartek, przyniesione z ciemnicy, hostie.
Wielkopiątkową liturgię kończy przeniesienie Najświętszego Sakramentu do kaplicy, zwanej Grobem Pańskim. Monstrancja jest przykryta białym welonem na pamiątkę całunu, którym spowito doczesne szczątki Jezusa. Tego wieczora i przez cały następny dzień trwa adoracja Najświętszego Sakramentu.
Podczas wszystkich obrzędów liturgicznych sprawowanych w Wielki Piątek milczą organy i dzwony. Również ołtarz jest tego dnia obnażony: bez krzyża, kwiatów, świeczników i obrusów. Ma to podkreślać pokutny charakter dnia. Kapłani zakładają szaty liturgiczne w kolorze czerwonym.