Święty Augustyn jest zaliczany do grona Ojców Apostolskich oraz doktorów Kościoła. Przyszedł na świat się 13 listopada 354 r. w Tagaście (tereny północnej Afryki), w średniozamożnej rodzinie urzędnika państwowego Patrycjusza. Chociaż jego matka Monika (późniejsza święta) była głęboko wierzącą chrześcijanką, to ze względu na ojca, który był poganinem, Augustyn jako dziecko nie został ochrzczony.
Początkowo Augustyn studiował w Tagaście i w Madurze. W 370 r. udał się do Kartaginy, aby na tamtejszej uczelni kontynuować edukację z zakresu retoryki. Podczas pobytu w tym mieście związał się z kobietą (o nieznanym imieniu) i doczekał się syna Adeodatusa (z łac. „dany od Boga”).
Augustyn żył z matką swojego dziecka przez 15 lat, ale nigdy jej nie poślubił. Wolny czas spędzał na oglądaniu igrzysk, walk gladiatorów, przedstawień cyrkowych i teatralnych. Nie był jeszcze chrześcijaninem i nic nie wskazywało na to, że w przyszłości zostanie zaliczony w poczet świętych. Tym bardziej, że pod wpływem lektury pism klasyków rzymskich Augustyn wstąpił w 373 r. do sekty manichejskiej. Należał do niej dziesięć lat. Równocześnie jako wykształcony już nauczyciel retoryki i gramatyki otwierał własne szkoły: w Tagaście (374 r.) w Kartaginie (376 r.) w Rzymie (383 r.) oraz w Mediolanie (384 r.).
Przełomem było spotkanie ze św. Ambrożym, biskupem mediolańskim. Augustyn z zachwytem słuchał jego kazań. Następnie w 386 r. nawrócił się na chrześcijaństwo. Jak przekazał w swoich Wyznaniach uderzenie łaski Bożej poczuł pod wpływem lektury fragmentu Listu do Rzymian św. Pawła, który mówił o zaniechaniu ucztowania i uprawiania rozpusty oraz o „przyobleczeniu się w Chrystusa”. W rok później Augustyn z rąk biskupa Ambrożego przyjął chrzest. Miał wówczas 33 lata. Wraz z nim przyjęli chrzest jego syn, Adeodatus, i przyjaciel, Alipiusz.
Św. Augustyn postanowił wrócić do Afryki i szerzyć wiarę Chrystusa na rodzimych terenach. Po przybyciu do Tagasty rozdał swój majątek pomiędzy ubogich i zamieszkał wraz z przyjaciółmi – św. Alipiuszem i Ewodiuszem. Ich wspólnotę uznaje się za pierwszą wspólnotę augustiańską. Mężczyźni razem oddawali się modlitwie, studiowali Pismo Święte oraz dyskutowali na tematy religijne.
W 391 r. Augustyn udał się do Hippony, gdzie założył zakon. Spędził tam resztę swojego życia. Przebywając w Hipponie, został wyświęcony na prezbitera, a następnie w 396 r. został biskupem diecezji. Nadal prowadził jednak życie wspólnotowe w klasztorze. Formował w nim przyszłych kapłanów. W 424 r. ułożył dla swoich zakonników regułę, która stała się w późniejszych wiekach podstawą dla reguły m.in. augustianów, kanoników regularnych, dominikanów i paulinów.
Św. Augustyn dał się poznać jako gorliwy obrońca wiary chrześcijańskiej. Wypowiedział walkę ówczesnym herezjom: manicheizmowi, donatystom i pelagianom. Zwalczał ich zwolenników pismem i żywym słowem.
Św. Augustyn był pierwszym, który zajął się zagadnieniem łaski uświęcającej i uczynkowej oraz problem zbawienia. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę teologiczną oraz filozoficzną. Do jego najcenniejszych dzieł należą: Wyznania, Traktat o Trójcy Świętej, O katechizacji ludzi prostych, O wierze i symbolu wiary i O państwie Bożym. Zachowały się również 363 kazania i 217 listów jego autorstwa. Na niektórych manuskryptach podpisywał się jako Aureliusz. Tytułuje się go największym teologiem chrześcijańskiej starożytności. Pisma św. Augustyna miały duży wpływ na nauki Lutra i Kalwina.
Św. Augustyn zmarł w Hipponie 28 sierpnia 430 r. w czasie oblężenia miasta przez Wandalów. Obecnie jego ciało spoczywa w Pawii w kościele augustianów S. Pietro in Ciel d'Oro. W ikonografii przedstawiany jest w stroju biskupim, czasami jako zakonnik. Do jego atrybutów należą: anioł mówiący mu do ucha, dziecko nad brzegiem morza przelewające wodę do dołka, księga, pastorał, serce w dłoni, serce przeszyte dwiema strzałami, uczeń bądź grupa uczniów. Wspomnienie św. Augustyna w Kościele katolickim obchodzone jest 28 sierpnia i ma rangę wspomnienia obowiązkowego.
Św. Augustyn – patronat
Św. Augustyn jest patronem zakonu augustianów, kanoników regularnych, magdalenek, miasta Kartaginy oraz drukarzy, wydawców i teologów.