Litania do Serca Pana Jezusa powstała w początkach XVIII wieku. Jej autorką i przekazicielką była s. Anna Magdalena Remusat. Początkowo litania była odmawiana głównie w Marsylii, gdzie w trakcie epidemii cholery (1720 r.) rozwinął się kult Najświętszego Serca Pana Jezusa. Dopiero w 1899 r., dekretem rzymskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego, litania została „rozciągnięta” na cały Kościół.
W swoim obecnym kształcie Litania do Serca Pana Jezusa składa się z 33 wezwań na cześć 33 lat ziemskiego życia Chrystusa. Pierwsza wersja składała się z 27 wyzwań, 6 kolejnych dodała już sama Kongregacja rzymska po zaakceptowaniu litanii.
W układzie wezwań litanii można wyróżnić 3 odrębne grupy: pierwsza grupa dotyczy stosunku Jezusa do Ojca i Ducha Świętego – ukazuje Serce Jezusa w relacji do całej Trójcy (1-7); druga dotyczy przymiotów Serca Jezusowego (8-16); trzecia grupa kładzie akcent na stosunek Bożego Serca do ludzi (17-33). Każde z wezwań zostało poprzedzone zwrotem „Serce Jezusa”.
W każdy pierwszy piątek miesiąca oraz w Uroczystość Najświętszego Serca Jezusowego po litanii odmawiany jest dodatkowo akt poświęcenia całej ludzkości Sercu Bożemu, czyli modlitwa papieża Leona XIII. Z kolei w