Koronka do Miłosierdzia Bożego to modlitwa przeznaczona do odmawiania na różańcu. Została objawiona przez Jezusa św. Faustynie 13 września 1935 roku. Zakonnica przebywała w swojej celi, gdy ujrzała Anioła, który miał dotknąć ziemię karą. Próbowała go powstrzymać i wówczas ujrzała Trójcę Świętą. Zaczęła prosić Boga słowami wewnętrznie usłyszanymi, aby zlitował się nad światem. Słowa te są dzisiejszymi słowami koronki.
Odmawianie koronki jest drogą otwarcia się człowieka na Boże Miłosierdzie, a równocześnie elementem świadczenia miłosierdzia bliźnim. Przez koronkę można wyprosić wszystko, co tylko jest zgodne z Wolą Bożą. Jest ona modlitwą na przebłaganie gniewu Bożego, za grzechy wiernego, jego bliskich oraz całego świata.
Odmówienie Koronki do Miłosierdzia niesie za sobą odpust zupełny pod zwykłymi warunkami, jeśli wierny odmawia ją w kościele bądź kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu Eucharystii publicznie wystawionego bądź też przechowywanego w tabernakulum. Jeżeli zaś wierni z powodu choroby (lub innej słusznej racji) nie mogą wyjść z domu, ale odmówią Koronkę do Miłosierdzia Bożego z ufnością i z pragnieniem miłosierdzia, to również zyskują odpust zupełny.
Chrystus w jednej z wizji św. Faustyny złożył obietnicę osobom praktykującym tę modlitwę: „Ktokolwiek będzie ją odmawiał, dostąpi wielkiego miłosierdzia w godzinie śmierci (...), niepojętych łask pragnę udzielać duszom, które ufają mojemu miłosierdziu" (Dz. 687).
Koronkę do Bożego Miłosierdzia należy przede wszystkim odmawiać o godzinie 15:00, która jest Godziną Miłosierdzia.
Na początku:
Ojcze nasz...
Zdrowaś Mario...
Wierzę w Boga...
Na dużych paciorkach:
Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę
i Bóstwo Najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego
Jezusa Chrystusa, na przebłagania za grzechy nasze
i świata całego.
Na małych paciorkach:
Dla Jego bolesnej Męki miej miłosierdzie dla nas
i świata całego.
Na zakończenie (3 razy):
Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny,
zmiłuj się nad nami i nad całym światem.