Utwór Pedro Calderona de la Barci to dramat filozoficzny, traktujący o złudzeniach człowieka i iluzji, jaka rządzi jego egzystencją. Akcja opiera się na wątku młodego królewicza Zygmunta, syna króla Polski Basilio. Pod wpływem przepowiedni gwiazd, która głosiła, że Zygmunt będzie srogim i okrutnym następcą tronu, Basilio przez całe życie trzyma syna w zamknięciu. Po pewnym czasie jednak żałuje swojej decyzji i postanawia dać następcy tronu szansę. Niestety eksperyment ten staje się opłakany w skutkach, gdyż przez Zygmunta przemawia jego tyrańska natura. Ostatecznie jednak królewicz zdaje sobie sprawę ze swoich poczynań i świadomie podejmuje walkę z przeznaczeniem – to jeden z zasadniczych wątków dramatu. Problem wolnej woli człowieka, która objawia się w chwili konieczności wyboru.
Refleksje jakie snuje młody Zygmunt dotyczą ulotności życia i świadomości, że człowiekiem rządzą podświadome instynkty, w jego przypadku dość potworne. Calderon de la Barca porusza także kwestię roli człowieka w jego własnym życiu – okazuje się bowiem, że ma na swój żywot niewielki wpływ i jeśli jego całe życie jest snem, to kończy się on dopiero w chwili śmierci.