Rozaura
Kobieta udaje się do Polski w męskim przebraniu by uratować swój honor, została bowiem wykorzystana i porzucona przez mężczyznę. Planuje zemścić się na Astolfie zabijając go. W drodze do zamku wraz ze sługą Klarynem natyka się na więzionego przez ojca królewicza Zygmunta.
Calderon próbuje zbudować wokół bohaterki odpowiednie napięcie za pomocą wprowadzenia tajemnicy do jej wątku. Jeden z poddanych króla Basilio, Klotald okazuje się bowiem jej ojcem – ten jednak dowiaduje się o istnieniu potomka dopiero gdy Rozaura przybywa na zamek. Jej postać owiana jest niepewnością z powodu przebrania. Rozaura pełni także ważną rolę w wątku Zygmunta, bowiem jego nowe życie, szansa, którą dostaje od ojca, rozpoczyna się w momencie jej poznania. Można powiedzieć, że kobieta symbolizuje w dramacie oświecenie, dobroć i sprawiedliwość. Jako dwórka Estrelli przyjmuje imię Astreia (po mitycznej bogini sprawiedliwości).
Zygmunt
Jeden z głównych bohaterów, na którym opiera się wątek motywu życia jako snu. Młody królewicz musi walczyć ze swoim przeznaczeniem, które głosi, że jego natura jest podła i okrutna i że takim będzie następcą tronu. To on snuje refleksje na temat życia i jego przemijania, dochodzi do wniosku, że należy je przeżyć szlachetnie i godnie.
Przed narodzinami Zygmunta jego ojciec Basilio, w obawie przed przepowiednią zamknął potomka w wieży, licząc, że w ten sposób królestwo uniknie jego tyrańskich zapędów.
Basilio ma jednak wyrzuty sumienia, że jego syn pędzi życie więzienne i postanawia dać synowi szansę – uwalnia go z wieży i sprawdza jak będzie się zachowywał. Uśpiony naparem z ziół Zygmunt zostaje przeniesiony do pałacu, gdzie niestety objawia się jego przeznaczenie. Po przebudzeniu jego życie ulega przemianie, królewicz doznaje luksusu i władzy. Do tej pory świat wydawał mu się samotnią, pustką i więzieniem. Przez doświadczenie tych dwóch światów bohater nie wie, który z nich jest prawdziwy.
Zygmunt wydaje się być człowiekiem wolnym, wyzwolonym ponieważ udało mu się przezwyciężyć swoje złe skłonności. Z drugiej strony wydaje się być wciąż uwięzionym w iluzji snu i niepewności. Żyje w ciągłej obawie przed przebudzeniem, w wyniku którego zniknie wszystko to, co go otacza.
Astolf
Były kochanek Rozaury, na którym kobieta poprzysięgła zemstę za dawne krzywdy. Bohater był moskiewskim księciem przebywającym na polskim dworze. Stara się o względy Estrelli. Astolf jest spokrewniony z panującym wówczas królem Basilio.
Pozostali bohaterowie drugoplanowi występujący w dramacie to: dawny sługa, namiestnik Klotald, towarzyszący uwiezionemu Zygmuntowi; Estrella, infantka, zamieszkująca na polskim dworze i Klaryn, sługa Rozaury i błazen.