umiejętnie poukładać w całość, by obie strony mogły ze sobą współistnieć. Wierzył w wartość człowieka i w jego godność. Dwoma doświadczeniami, które zachwiały systemem wartości bohatera była śmierć ojca, a następnie odkrycie zbrodni. Zobaczył w nich Hamlet zupełnie nowe oblicze natury człowieka – zadziałała degradująco na jego świat. Widzimy go jako zrezygnowanego sceptyka. Poeta zastanawia się nad tym w czym tkwi wielkość tej postaci i dochodzi do wniosku, że chodzi tu o hamletowską pasję wyburzania, jego negację. Doskonałość myślenia całą swoją osobą, wszystkimi instynktami i zmysłami.
Współczesny poeta analizuje jeszcze szaleństwo Hamleta – twierdzi, że jest ono walką wyzwalającą siłę tych, którzy są osaczeni poprzez ironię. Umożliwia ona skrajna szczerość i prawdę, jednak okazuje się ono nieskuteczne. Szaleństwo bohatera okazuje się mistyfikacją, choć tak naprawdę cała filozofia życiowa bohatera jest swego rodzaju szaleństwem.