Piotr
Książka Wiesława Myśliwskiego stanowi swego rodzaju zapis wspomnień Piotra, z różnych okresów jego życia, począwszy od dzieciństwa. Na każdym z etapów dojrzewania poruszone zostają najważniejsze dylematy i problemy, z którymi nie zawsze potrafi sobie poradzić.
Jako dziecko Piotr żyje w świecie odizolowanym od trosk, zupełnie nie rozumie problemów swoich rodziców, to zresztą oni tworzą jego magiczną rzeczywistość. Jego myśleniem rządzą fantazje i wyobrażenia powstałe w wyniku podsłuchanych rozmów dorosłych i podszeptów kolegów. W wieku nastoletnim bohater odczuwa wzmożona potrzebę autonomii i usilnie próbuje wyrwać się spod rodzicielskich skrzydeł. Choć wciąż nie rozumie świata rodziców i ich emocji, jest rozdrażniony nadopiekuńczością matki, a swojego chorego ojca uważa za człowieka słabego.
Gdy Piotr zakłada rodzinę, wzrasta w nim poczucie misji, by swoją rodzinę wprowadzać w nowoczesny świat. Irytuje go, że jego bliscy nie nadążają za duchem czasu. Nie toleruje skłonności ludzi do zakorzenienia w przeszłości, od której on przez całe życie próbuje uciec.
Jego ucieczka okazuje się być ślepa – próbując porzucić ścieżki, którymi podążali jego rodzice, sam w końcu niepostrzeżenie zaczyna nimi kroczyć. Życiowa podróż Piotra jest próbą wyjścia poza krąg wspomnień i rodzinnej historii, poza tytułowy „widnokrąg”. Wysnuwa z niej wniosek, że każdy posiada swoją historię założycielską, która określa jego człowieczeństwo – od swojej tożsamości nie jesteśmy w stanie uciec.
Pozostali bohaterowie
Piotrowi towarzyszą członkowie jego rodziny i inne bliskie osoby. Nie wypowiadają się samodzielnie, ale zostają żywo opisani z perspektywy głównego bohatera. W pierwszej kolejności są to jego rodzice oraz wujostwo: Władek, Marta, Jadwiga i Stefan. W międzyczasie pojawiają się nowo napotkani sąsiedzi – np. panny Ponckie, które w życiu Piotra odegrały spora rolę. W końcu pojawia się jego przyszła żona Anna, z której wiąże się wiele wspomnień, nadziei, ale także rozczarowań. W powieści pojawia się także jedna z najważniejszych dla jej wymowy postaci – syn Piotra Paweł. Jego osoba odgrywa rolę kluczową – dzięki niej autor mógł skonstruować ramę kompozycyjną całe powieści. Pokazując synowi swoje rodzinne strony, Piotr mimowolnie powraca do swojej przeszłości i uświadamia sobie, że to podstawa jego istnienia.