Historię głównego bohatera Widnokręgu można uznać za panoramę życia na tyle uniwersalną, że każdy czytelnik mógłby próbować odnaleźć w niej siebie. Wiesław Myśliwski jest zresztą ceniony za uniwersalność swoich powieści. Jednostkowa historia człowieka staje się w nich odbiciem dla ludzkich losów w ogóle. Tak też jest w przypadku Piotra – jego historia to opowieść o poczuciu przynależności, o odkrywaniu swojego miejsca na ziemi, kształtującego losy człowieka od początku jego życia.
Myśliwski przekonuje nas, że to co wydarzyło się w dzieciństwie, będzie miało ogromny wpływ na nasze dorosłe życie, nawet drobiazgi. Każdy z etapów bohatera powieści został opisany skrupulatnie, łącznie z problemami jego bliskich, które z pozoru nie dotyczyły samego Piotra. Okazuje się, że każde wydarzenie z najbliższego nam otoczenia wpływa na nasz sposób myślenia, działania. Kierując się tak kształtowanymi nawykami myślowymi, instynktownie determinujemy swoją przyszłość.
Wiesław Myśliwski uznawany jest za reprezentanta „nurtu chłopskiego” w polskiej literaturze. W Widnokręgu pisarz zaakcentował oparcie życia człowieka na zasadzie „zataczania kręgu”, pewnej „kolistości” czasu, powrotów określonych okoliczności, co zawsze było charakterystyczne dla wiejskiej mentalności, skupiającej się na cyklu życia natury (w sensie agrarnym). Dzięki temu modelowi można mówić o stałości obrazu świata i przewidywalności życia. W życiu Piotra zdarzenia przeszłe i przyszłe wydają się pozostawać na jednym poziomie, we wspólnej linii, tworząc spójną całość, pozwalającą wysnuć z niej mityczny sens.