Geneza
Powieść Marii Kuncewiczowej po raz pierwszy została wydana w 1967 roku. Wówczas pisarka nie mieszkała jeszcze na stałe w kraju, ale kończyła pracę jako wykładowczyni polskiej literatury w Chicago. Wiedziała jednak, że wkrótce powróci do Polski. Historia literatury nie traktuje więc książki jako pozycji emigracyjnej, ale już krajową.
Tematyka
Powieść dotyczy okresu wojennej i powojennej emigracji – opowiada historię Polaków, którzy na Zachodzie próbują odnaleźć swoje miejsce. Bohaterowie Kuncewiczowej mają bogatą w doświadczenia przeszłość, która szeroko wpływa na ich współczesne wybory. Pomimo rozbudowanego wątku romansowego, czy lepiej – miłosnego, nie traktujemy książki jak romansu, ale przypiszemy jej raczej miano powieści obyczajowej, z głęboką analiza psychologiczną bohaterów.
Rzeczywistość brytyjska
Akcja powieści rozgrywa się głównie na terenie Wielkiej Brytanii, gdzie przebywają emigranci tuż po zakończeniu II wojny światowej. Z różnych powodów nie mieli oni możliwości powrotu do kraju. Autorka dobrze znała angielskie realia życia i obyczaje – w tekście odnajdziemy zapis kulturowych obserwacji, dokonanych oczami bohaterów. Nie tylko sprawy prozaiczne zajmują te opisy. Dotyczą one również dylematów światopoglądowych, politycznych i społecznych.
Narracja
Narracja książki Marii Kuncewiczowej jest prowadzona z kilku perspektyw – każdy z bohaterów ma szansę wyrazić swój sposób postrzegania świata. Każdy z nich bowiem inaczej ocenia rzeczywistość.
Inspiracje celtycką mitologią
Historia głównych bohaterów powieści została skonstruowana tak, by przypominać średniowieczny, celtycki mit o miłości Tristana i Izoldy (stąd tytuł utworu). Tak jak w dawnej legendzie o kochankach uczucie miłości stanowi centrum świata i najważniejszy wątek, tak we współczesnej opowieści o emigrantach największym problemem wydaje się być miłość, wiara w nią i jej siłę.