Koncepcja powstania Radia Wolna Europa narodziła się w kręgu amerykańskich organizacji pozarządowych w 1949 roku. Radio Wolna Europa zostało powołane jako jedna z rozgłośni Komitetu Wolnej Europy, mającego stanowić – zwłaszcza w okresie zimnej wojny – przeciwwagę dla propagandy i cenzury obowiązujących w krajach Układu Warszawskiego. Radiostacje te (czeska, słowacka, rumuńska, bułgarska, węgierska, albańska i polska) nadawały dla państw znajdujących się w radzieckiej strefie wpływów w ich rodzimym języku.
Do 1957 roku polska sekcja nosiła nazwę „Głos Wolnej Polski”. Jej stałą siedzibą było Monachium, a pierwszym dyrektorem Jan Nowak-Jeziorański, który pełnił te funkcję przez 20 lat. Poza Monachium Wolna Europa miała swoje ośrodki w Paryżu, Londynie i w Nowym Jorku.
Głównym założeniem tego radia było odkłamanie propagandy i zapewnienie Polakom w kraju dostępu do rzetelnej informacji. Emitowano 10-minutowy dziennik 19 razy dziennie, ponadto w programie znajdowały się komentarze do bieżących wydarzeń, audycje kulturalne (np. „Okno na Zachód”) czy literackie („Kwadrans literacki”). Gośćmi Radia Wolna Europa były ważne osobistości polskiej emigracji: generał Władysław Anders, Tomasz Arciszewski, Edward Raczyński, Stanisław Mikołajczyk. Rozgłośnia miała na swoim koncie spektakularne sukcesy w przełamywaniu komunistycznego monopolu na informacje, np. były funkcjonariusz UB Józef Światło po ucieczce na Zachód na antenie Wolnej Europy prowadził audycje, w których demaskował metody działania komunistów. Ponadto radio odgrywało ważną rolę w momentach kryzysów w Polsce Ludowej, np. w grudniu 1970 roku, kiedy informowało, o rzeczywistych ofiarach masakry na Wybrzeżu.
Jak zaznacza Rafał Habielski, Wolna Europa nie miała na celu kontrpropagandy i walki z komunizmem, ale jej głównym celem było stworzenie normalnych mediów, których brakowało w PRL-u. Swoim działaniem wywierała ona jednak znaczący nacisk na politykę władz Polski Ludowej. Jej audycje były nieustannie zagłuszane przez komunistów
Długoletnim korespondentem RWE w Polsce był Władysław Bartoszewski. Po Janie Nowaku-Jeziorańskim kolejnymi dyrektorami tej instytucji byli: Zygmunt Michałowski, Zdzisław Najder, Marek Łatyński i Piotr Mrowczyk. Sekcja polska działała do 1994 roku.
Obecnie główna siedziba radia Free Europe mieści się w Pradze.