Film i kino - lata 40.
Koniec lat 40. w filmie amerykańskim to kontynuacja nurtu noir (kino czarne), który rozwijał się pod wpływem wielkiej literatury, zwłaszcza dzieł Ernesta Hemingwaya. Kino to opierało się na schemacie kryminalnym i wykorzystywało podstawowe atrybuty tego gatunku: nocny labirynt miasta, światła latarni, broń i specyficzni bohaterowie – mężczyźni z przeszłością i uwodzicielskie kobiety-wampy. Najważniejsze przykłady filmów noir to: „Asfaltowa dżungla” Johna Hustona, „Podwójne ubezpieczenie” Billy’ego Wildera i „Dama z Szanghaju” Orsona Wellesa.
 |
| Orson Welles w „Damie z Szanghaju” |
W Związku Radzieckim obowiązywał nurt socrealizmu reprezentowany przez wybitne filmy Siergieja Eisensteina, np. „Iwan Groźny”.
Z kolei w kinie europejskim najciekawszym zjawiskiem był neorealizm włoski inspirowany codziennością i życiem najuboższych. Można tu wymienić: „Rzym miasto otwarte” Roberta Rosseliniego, „Dzieci ulicy” Vittorio de Sica czy „Gorzki ryż” Giuseppe de Santis.
Film i kino - lata 50. i początek 60.
W latach 50. kino amerykańskie przeżywało wielki boom. Był to okres sławy wielkich gwiazd, przede wszystkim Marylin Monroe. Ważne obrazy tworzyli: Billy Wilder („Bulwar zachodzącego słońca”, „Słomiany
