Główną postacią Pianisty jest sam autor, wcielający się w rolę narratora i bohatera powieści – tym samym zyskuje ona charakter autobiograficzny. Władysław Szpilman jest znanym i cenionym muzykiem, kompozytorem, pianistą, pochodzącym z rodziny żydowskiej. Współpracuje z Polskim Radiem, gdzie często koncertuje. W czasie niemieckiej okupacji jego rodzina zostaje pozbawiona całego majątku oraz umieszczona w warszawskim getcie dla Żydów. Później jego bliscy zostają przewiezieni do obozów śmierci, gdzie giną bez wyjątku. On jedyny ze wszystkich Szpilmanów przetrwał dzięki pomocy znajomego policjanta, a następnie tajnej organizacji żydowskiej i polskich przyjaciół. Przez wszystkie lata II wojny światowej Szpilman toczy jednak nieustanną walkę o przetrwanie.
We wspomnieniach autora pojawiają się członkowie jego rodziny – matka, ojciec oraz rodzeństwo, kilkoro przyjaciół – Dorota, Joanna Godlewska, Jurek, Lednicki oraz liczni Niemcy. Jeden z nich szczególnie zapisał się w pamięci artysty, darując mu życie podczas bezpośredniego spotkania – kapitan Wilm Hosenfeld. Prócz nich, Szpilman wspomina swoich współpracowników, muzyków, konspiratorów, żydowskich policjantów czy zupełnie przypadkowe osoby, jednorazowo spotkane na ulicy.