„Laura i Filon” to przykład sielanki sentymentalnej. Akcja utworu toczy się na wsi, jednak daleka jest od wiejskich realiów. Już imiona głównych bohaterów zawarte w tytule wskazują raczej na związki z literaturą sentymentalna niż z polską wsią. Podobnie język, którym posługują się bohaterowie, nie jest językiem potocznym ani gwarą, ale językiem poetycki.
Sielanka została napisana w formie dialogu dwojga kochanków. Liczy czterdzieści dziewięć czterowersowych strof. Akcja jest raczej prosta. Laura i Filon mają się spotkać pod jaworem. Kochanek przybywa wcześniej i z ukrycia śledzi zachowanie dziewczyny. Ona, podejrzewając go o zdradę, wpada w gniew i zalewa się łzami. Wtedy Filon wychodzi z kryjówki i tłumaczy jej podstęp. Obserwował ją z ukrycia, by przekonać się o jej uczuciu. Zakochana Laura wszystko mu wybacza i kochankowie rozstają się przed świtem pogodzeni.
Tematem wiersza jest, oczywiście, miłość i towarzyszące jej rozterki. Zakochana Laura nie jest do końca pewna uczuć Filona, czekając na niego zastanawia się, co go zatrzymało, dlaczego nie przychodzi. Jest zazdrosna o Dorynę i obawia się, że to z nią spędza on wieczór, śmiejąc się z jej naiwności. Podobne rozterki dręczą Filona,