Juliusz Słowacki kreując wizerunek protagonisty swojego dramatu, Kordiana, z pewnością nadał mu rysy bohatera romantycznego. Mamy tu bowiem do czynienia z jednostką wybitną, która podejmuje samotną walkę za ojczyznę i jest głosicielem wielkich idei. Warto zatem przyjrzeć się poszczególnym elementom romantycznych rysów Kordiana.
Nieszczęśliwy kochanek
Romantyczną cechą biografii Kordiana jest jego nieszczęśliwa miłość do nieco starszej Laury. Motyw ten, jak u wszystkich wielkich romantyków, jest inspirowany przeżyciami samego autora. Jak wiadomo, Słowacki we wczesnej młodości był bardzo zakochany w starszej od niego Ludwice Śniadeckiej. To niespełnione uczucie przyczynia się u Kordiana do podjęcia próby samobójczej. Bohater strzela sobie w głowę, ale strzał jest niecelny. Oczywiście w wydarzeniu tym widać również echa uczuciowości sentymentalnej, zwłaszcza zaś werteryzmu. Jednocześnie ujawniają się tu inne romantyczne cechy Kordiana: samotność, poczucie wyalienowania i osamotnienia.
Romantyczny wojażer
Kordian, jak większość romantycznych postaci, odbywa podróż po różnych zakątkach Europy. Owocuje ona poznaniem natury świata i jego okrutnych obyczajów. James Park w Londynie, skała w Dover, Watykan, Mont Blanc – oto kolejne etapy romantycznej wędrówki. Okazuje się, że podróż jest też narzędziem samopoznania. Kordian rozlicza się bowiem ze swoim dotychczasowym stylem życia i dokonuje istotnego przewartościowania. Na górze Mont Blanc porzuca puste mrzonki i sprzedajną miłość i postanawia zostać gorliwym patriotą. Ów motyw przemiany jest również charakterystyczną cechą bohatera romantycznego.
Indywidualista i buntownik
Kordian jest również bardzo romantyczny w swoim indywidualizmie. Pragnie wprawdzie poświęcić się dla zbiorowości, ale swoje miejsce we wspólnocie widzi tylko w roli przewodnika. Na Mont Blanc mówi np:
Jam jest posąg człowieka na posągu świata.
O gdyby tak się wedrzeć na umysłów górę,
Gdyby stanąć na ludzkich myśli piramidzie.
Ponadto kiedy podczas głosowania w podziemiach kaplicy świętego Jana okazuje się, że większość spiskowców opowiada się przeciwko zabójstwu cara, Kordian decyduje się działać wbrew woli ogółu. Jego indywidualizm ma zatem wymiar buntowniczy i skrajny. Można dopatrywać się w nim przejawów romantycznego prometeizmu.
Spiskowiec i rewolucjonista
Kordian wciela także w życie charakterystyczne dla romantycznej wizji świata działanie rewolucyjne. Chce być człowiekiem czynu i obalić samego cara. Walki przeciwko tyranii (pojmowanej w sensie uciemiężenia narodu, ale też despotyzmu w ogóle) nie może Kordian prowadzić otwarcie, dlatego przyjmuje los spiskowca i skrytobójcy. Cechuje go romantyczna, szaleńcza odwaga i gotowość do najwyższych poświęceń.
Narodowy męczennik
Wreszcie Kordian jest również męczennikiem narodowej sprawy. Za podniesienie ręki na cara Mikołaja zostaje skazany na śmierć. Przyjmuje ów wyrok z godnością i staje przed plutonem egzekucyjnym. Nie wiadomo wprawdzie, czy Kordian zostanie rozstrzelany, jednak z całą pewnością można go usytuować obok literackich kreacji narodowych bohaterów. Ponadto finał dramatu nadaje tej postaci rysy tragiczne.