Fabuła opowiadań w Cyberiadzie odzwierciedla zainteresowanie jej autora poszukiwaniem rzeczywistości i społeczności idealnej. Chodziło mu o rozwój techniczny na najwyższym poziomie, fazie rozwoju, która pozwala osiągnąć doskonałość. W gwiezdnych przygodach swoich bohaterów-wynalazców (Trurla i Klapaucjusza) Lem umieścił rozważania na temat sztucznej inteligencji, płynących z niej zagrożeń oraz pożytku, a także wizji społecznych charakterze antyutopijnym. Liczne komiczne eksperymenty postaci doprowadzają czytelnika do rozważań o specyfice odkryć naukowych, ale także filozoficznych. Przy całym zmechanizowaniu poetyki opowiadań Stanisława Lema nie brak tu bowiem ustępów w stylu staropolskiej gawędy, tradycyjnego rozważania „za” i „przeciw”, tyle tylko, że na tematy na wskroś współczesne, a nawet futurystyczne (dotyczące kształtu przyszłości).
Inżynierska sprawność bohaterów-konstruktorów doprowadza w Cyberiadzie do tzw. „cudów techniki”, zupełnie nowych, prekursorskich działań i odkryć, niejednokrotnie powodujących sytuacje zagrożenia istnienia wszechświata. Tego typu wątki mają głębokie przesłanie – stanowią swoistą przestrogę czytelnika przed brakiem umiaru, zbytnią pewnością siebie i wiarą w moc techniki, a także odejściem od zasad etyki i moralności.