Charakterystyka Zenka Wójcika

Zenek Wójcik jest tytułowym bohaterem powieści Ireny Jurgielewiczowej pt. „Ten obcy”. Jest wysokim, wysportowanym szesnastolatkiem o ciemnej czuprynie, dla którego rozmaite zręcznościowe wyczyny wydają się codziennością. Pochodzi z Wrocławia, gdzie od śmierci matki mieszka jedynie z ojcem-alkoholikiem, prowadzącym warsztat samochodowy. Nie mogąc dłużej znieść znęcania się i ciągłych awantur, Zenek postanawia wybrać się do Olszyn w poszukiwaniu wujka.

Gdy go poznajemy, Zenek jest przestraszonym chłopcem ukrywającym się w zasiekach przy jeziorze. Trudne doświadczenia wyniesione z domu sprawiają, że jest bardzo nieufny i skryty, trudno do niego dotrzeć i czegokolwiek dowiedzieć się o nim. Na początku wcale nie odzywa się do grupki dzieci, które odnajdują jego kryjówkę, dopiero z czasem obdarzając ich odrobiną zaufania, i wtedy nie staje się jednak zbyt wylewny. Jest nieustannie podenerwowany i napięty, jakby bez przerwy oczekiwał na cios i gotował się do obrony lub ucieczki, przypominając w tym nieco bezdomnego psa Dunaja, którym opiekuje się Ula.

W miarę upływu czasu wychodzą na jaw rozmaite zalety chłopca – jest dojrzały i poważny ponad swój wiek, a w sytuacjach kryzysowych potrafi zapomnieć o towarzyszącym mu nieustannie strachu i odważnie podejmować się nawet najbardziej ryzykownych zadań. Brak wsparcia rodziny sprawił, że Zenek stał się bardzo silnym, samodzielnym młodym człowiekiem, który potrafi walczyć o swoje i do wyznaczonych sobie celi dąży z ogromną determinacją. Niestety ten sam czynnik sprawia również, że chłopiec nie zawsze potrafi poprawnie ocenić granicę pomiędzy dobrem i złem, posuwając się nawet do kradzieży. Dopiero w finale powieści, czerpiąc z przykładu dawanego mu przez nowych przyjaciół, zaczyna rozumieć zasady normalnego, zdrowego współżycia między ludźmi, gdzie prawo pięści ustępuje lojalności i sprawiedliwości wobec otaczających nas osób.