W roku 1953, po trzech latach krwawych zmagań, w które zaangażowane były wszystkie ówczesne światowe mocarstwa, udało się zakończyk konflikt koreański. Korea została trwale podzielona na dwie części – północną opanowaną przez komunistów i Południe, sprzymierzone z Zachodem. Nie znaczy to jednak, że Korea Południowa wybrała drogę demokracji, można wręcz powiedzieć, że wręcz przeciwnie.
Od roku 1953 w Korei Południowej uformował się ustrój o cechach autorytarnych. Prezydent Korei Południowej, Li Syng Man, oficjalnie sprawował władzę demokratycznie, w praktyce jednak znacznie ograniczył wszystkie swobody obywatelskie i znacząco wzmocnił kontrolę państwa nad społeczeństwem, oficjalnie w celu zwalczania komunizmu i ochrony przed nim. Autorytarne rządy Li Syng Mana zostały przerwane dopiero w roku 1961, kiedy to grupa wojskowych, niezadowolona z modelu władzy, dokonała przewrotu. Już wkrótce okazało się, że Korea zmieniła jednego dyktatora na drugiego. Nowym przywódcą państwa został Park Chung-hee. W odróżnieniu od Li Syng Mana, zachowującego pozory demokratyzacji, Park Chung-hee rozpoczął okres otwartej dyktatury. Mimo zachowanego tytułu prezydenta, to armia sprawowała główną władzę w państwie. Wszystkie swobody polityczne i obywatelskie były w mniejszym lub większym stopniu zawieszone, a opozycja tłumiona w zarodku.
Stany Zjednoczone tolerowały ten stan rzeczy, ponieważ koreańska junta wojskowa oficjalnie deklarowała chęć sojuszu z USA i antykomunizm. W roku 1979 Park Chung-hee zginął w zamachu, a jego miejsce zajął kolejny już dyktator, Choi Kyu-ha. Próbował on zliberalizować system polityczny, nie był jednak w stanie utrzymać władzy, krytykowany zarówno przez opozycję, jak i członków junty. W roku 1980 jego stanowisko zajął Chun Doo-hwan, który sprawował władzę w państwie aż do 1987 roku, ustępując po fali ogólnokrajowych protestów, które zepchnęły kraj na skraj wojny domowej. Kolejnej próby liberalizacji systemu dokonał Roh Tae-woo, który rozpoczął dialog z opozycją i doprowadził do faktycznego końca rządów autorytarnych na początku lat 90. Koniec junty wojskowej zbiegł się w czasie z wielkim „boomem” azjatyckich państw, do których dołączyła również Korea. Przez wielu zaliczana była do grona „azjatyckich tygrysów” - państw bardzo gwałtownie i ekspansywnie rozwijających swoją gospodarkę, zwłaszcza zaś przemysł elektroniczny. Obecnie Korea Południowa stała się typową demokracją, z klasycznym trójpodziałem władzy na prezydenta, rząd i Zgromadzenie Narodowe i sądy. Jednym z najbardziej palących problemów jest ciągle trwający dialog z Koreą Północną i przeciągające się rozmowy zjednoczeniowe z reżimem Kimów. Zdania co do możliwości i przyszłego kształtu Korei są podzielone i na dobrą sprawę trudno stwierdzić, czy w kolejnych latach dojdzie jednak od unifikacji.