Wojna polsko – rosyjska z lat 1609 – 1619 rozpoczęła się pomyślnie dla strony polskiej. W roku 1610 bowiem siły polskie – pod dowództwem hetmana Stanisław Żółkiewskiego, rozbiły w bitwie pod Kłuszynem sprzymierzone wojska rosyjsko – szwedzkie. Po zwycięstwie, do którego najbardziej przyczyniła się husaria polska, Żółkiewski wyprawił się na Moskwę. Jednocześnie został obalony car Wasyl Szujski, który następnie został zamknięty w klasztorze.
Hetman bez problemów dotarł do stolicy rosyjskiej – został przyjęty uroczyście w Moskwie. Bojarzy zgodzili się na przekazanie rosyjskiej korony Władysławowi Wazie, jedynym warunkiem było przejście królewicza na prawosławie. Propozycja jednak ostatecznie została odrzucona przez Zygmunta III Wazę, który chciał przejąć carską koronę dla siebie, co miałoby mu w przyszłości ułatwić odzyskanie utraconej władzy w Szwecji.
Wskutek tych zmian doszło do wybuchu powstania ogólnonarodowego w Rosji – skierowane przeciwko Polakom. W roku 1612 ewakuowano tych ostatnich z Moskwy, a już rok później nowym carem został Michał Romanow – założyciel dynastii Romanowów.
W okresie między rokiem 1617 a 1618 doszło jeszcze do nieudanej wyprawy moskiewskiej Władysława Wazy. Ostatecznie doprowadziła ona do zawarci rozejmu w Dywilinie w roku 1619.
Rozjem ten zawarty 3 stycznia zakończył wojnę polsko – rosyjską, która była następstwem prób opanowania tronu carskiego przez domniemanych synów Iwana IV Groźnego przy wsparciu polskiej magnaterii – dymitriady. Porozumienie miało trwać do 3 lipca w roku 1633 – czternaście i pół roku.
Rzeczpospolita uzyskała wówczas ziemię smoleńską, czernichowską oraz siewierską. Od tego momentu państwo polsko – litewskie aż do roku 1622 (utrata Inflant na rzecz Szwecji) osiągnęło największą powierzchnie (990 tys. km.) w swojej historii.
Z drugiej strony car Michał I Romanow zrzekł się tytułów księcia obszarów uzyskanych przez Rzeczpospolitą oraz pretensji do Inflant. W rozejmie pominięto dwie ważne kwestie dla strony rosyjskiej – pretensje do korny carskiej Władysława IV Wazy oraz zwrotu łupów wywiezionych przez Polaków z Kremla.
Porozumienie trwało do roku 1632, kiedy to po śmierci Zygmunta III Wazy rozpoczęto na nowo działania wojenne. Nowa wojna polsko – rosyjska trwała do roku 1634, kiedy to zawarto pokój w Polanowie – potwierdzał warunki rozejmu w Dywilinie.