Bitwa na Morzu Koralowym - historia, przebieg, skutki

Rozpoczęta 7 grudnia 1941 roku wojna Japonii ze Stanami Zjednoczonymi i ich sojusznikami była w pierwszym okresie nieprzerwanym pasmem zwycięstw uprzednio przygotowanej floty japońskiej nad zaskoczonymi i uszczuplonymi przez atak na Pearl Harbor siłami Amerykanów. Japończycy rozpoczęli serię wielkich ofensyw, mających na celu opanowanie kluczowych punktów i baz na Pacyfiku, umożliwiających kontrolę nad tym rejonem. Jednym z takich miejsc były Wyspy Salomona i Nowa Gwinea, wraz ze znajdującym się tam Portem Moresby. Ich opanowanie umożliwiłoby Japończykom kontrolę nad ruchem morskim w okolicach Australii.

W celu opanowania owych dwóch ważnych rejonów siły japońskie wysłały tam silną grupę uderzeniową, która zajęła m.in. Tulagi. Amerykanie zdawali sobie sprawę zarówno z kluczowego znaczenia rejonów, jak i japońskich planów. Jedyną możliwą  wydawało się w tym momencie podjęcie bitwy morskiej, w celu zatrzymania japońskiego ataku. Pośpiesznie zebrane, ocalałe po ataku na Pearl Harbor siły morskie USA zagrodziły drogę flocie japońskiej na Morzu Koralowym.

Pomiędzy 4 a 8 maja 1942 roku obie armady prowadziły intensywne działania wojenne. Była to pierwsza w historii bitwa, gdzie zdecydowaną większość działań wykonywały lotniskowce i operujące z nich samoloty, a rola innych typów okrętów była znikoma. W czasie walk Amerykanom udało się uszkodzić dwa japońskie lotniskowce, za cenę dwóch uszkodzonych swoich (z czego jeden nie nadawał się już do uratowania). Ostatecznie obie floty musiały przerwać walkę z powodu wyczerpania dostępnych sił - zebrane samoloty były w fatalnym stanie, brakowało paliwa i amunicji na dalsze ataki.