Czasowe migracje osób i grup osób poza miejsce stałego zamieszkania, związane z różnymi motywacjami turystów (celem wyjazdu) noszą nazwę ruchu turystycznego.
Ruch ten znacznie wzrósł od zakończenia II Wojny Światowej (rozwijał się też wcześniej – zwłaszcza w odniesieniu do szlachetnie urodzonych, jego celem było: zdobywanie doświadczeń przez młodzież, pielgrzymki, towarzyskie i lecznicze wyjazdy do „wód”, w wieku XVIII XIX modne stały się wyjazdy krajoznawcze – np. w Alpy, po I Wojnie Światowej w Europie wypoczynek urlopowy objał też klasę robotniczą w ramach rozwoju świadczeń socjalnych).
Światowa Organizacja Turystyczna szacuje wielkość światowego międzynarodowego ruchu turystycznego w 1950 roku na nieco ponad 25 mln wyjazdów. Wzrósł on do 1970 roku do około 166 mln wyjazdów, w 1980 roku do około 278 mln wyjazdów, w 1990 roku do około 440 mln wyjazdów, w 2005 roku do około 801 mln wyjazdów turystycznych i w 2009 roku około 880 wyjazdów turystycznych na świecie (nieco mniej niż w 2007 i 2008 roku, przed globalnym kryzysem finansowym).
Wielkość ruchu turystycznego zmienia się znacznie z roku na rok (zwłaszcza w skali regionalnej) w zależności od sytuacji politycznej i zasobności portfeli potencjalnych turystów (sytuacji gospodarczej). Po zamachach w Nowym Jorku we wrześniu 2001 roku okresowo spadła wielkość przewozów turystycznych realizowanych z pomocą transportu lotniczego, w ostatnich zaś latach spadło zainteresowanie turystów (zwłaszcza z USA i Europy Zachodniej) wyjazdami do niestabilnego politycznie Egiptu.
Światowa Organizacja Turystyki wyróżnia pięć regionów turystycznych świata (w celach statystycznych): Europę (z Rosją, Turcją, Cyprem i krajami Zakaukazia), Azję i Pacyfik (bez Rosji i Azji Zachodniej), Ameryki, Bliski Wschód (Azja Zachodnia aż po Pakistan oraz Egipt i Libię) oraz Afrykę. W roku 2009 najwięcej turystów zagranicznych przyjechało do europy (ok. 460 mln), w tym zwłaszcza do Europy Południowej (śródziemnomorskiej) – 170 mln i Europy Zachodniej – 146 mln. Dużo turystów odwiedziło też Azję Północno-Wschodnią (gł. Chiny i Japonię) – 101 mln turystów oraz Amerykę Północną (gł. USA) – 97 mln.
Również kraje Europy Południowej i Zachodniej miały najwyższe dochody z turystyki zagranicznej – odpowiednio: 940 mld USD i 980 mld USD w 2009 roku. Przeciętne dochody w przeliczeniu na 1 przyjazd były jednak w Europie niższe niż np. w krajach Oceanii, czy Ameryki Północnej.
W 2009 roku najwięcej turystów przyjechało do: Francji (ok. 74 mln), USA (ok. 55 mln), Hiszpanii (ok. 57 mln), Chin (ok. 52 mln) i Włoch (ok. 43 mln). Największe wpływy z przyjazdów turystycznych z zagranicy uzyskały jednak USA – prawie 94 mld USD w 2009 roku (będąca na miejscu Hiszpania uzyskała z turystyki zagranicznej dochód ok. 53 mld USD).
Amerykanie mieli też w 2009 roku wysokie wydatki na turystykę zagraniczną (koszty wyjazdów poza USA) – 73 mld USD. Najwięcej jednak na turystyke zagraniczną wydali w tym roku Niemcy – ok. 81 mld USD.