Księżyc to jedyny naturalny satelita Ziemi. Jest drugim pod względem jasności obiektem na sferze niebieskiej. Ma średnicę 3476 km i masą około 70 trylionów ton. Jest to odpowiednio: 27% średnicy i 0,12% masy Ziemi. Czyni to z Księżyca największego naturalnego satelitę w Układzie Słonecznym w porównaniu z wielkością planety którą obiega. Niektórzy astronomowie traktują nawet Ziemię i Księżyc jako planetę podwójną.
Średnia gęstość Księżyca wynosi 3,3 g/cm3. Księżyc znajduje się w średniej odległości od Ziemi wynoszącej 384,4 tys. km. Obiega ją w okresie około 27-29 dni. Siła grawitacji Księżyca odpowiada za zjawisko pływów na Ziemi.
Jego powierzchnia pokryta jest licznymi kraterami uderzeniowymi. Można też wyróżnić na nim jaśniejsze obszary zwane wyżynami i ciemniejsze regiony, tradycyjnie zwane morzami. Są one rozległymi kraterami wypełnionymi zastygłą lawą bazaltową.
 |
| Księżyc (autor: NASA, http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA00302) |
Wnętrze Księżyca dzieli się na klika koncentrycznych warstw. Zewnętrzne 100 km skał tworzy skorupa (przy powierzchni bazaltowa), głąbiej zaś zalega płaszcz. W centrum prawdopodobnie znajduje się niewielkie metaliczne jądro.
Księżyc praktycznie nie posiada atmosfery. Powoduje to, że temperatura podłoża zmienia się od -160°C na stronie Księżyca odwróconej od Słońca do +120°C na stronie oświetlanej przez Słońce. Na dnie głębokich kraterów odkryto znaczne ilości lodu.
Księżyc jako najbliższe Ziemi ciało niebieskie jest zarazem jedynym ciałem pozaziemskim, na którym człowiek postawił stopę. Jako pierwsi dokonali tego astronauci amerykańscy - Neil Armstrong i Edwin Aldrin, którzy osiągnęli orbitę wokółksiężycową na pokładzie pojazdu Apollo 11 (21 lipca 1969 roku).