Wyładowanie iskrowe powstaje w gazie znajdującym się pod ciśnieniem bliskim ciśnieniu normalnemu (atmosferycznemu).
Zachodzi w wyniku krótkotrwałego impulsu elektrycznego (tzw. iskry elektrycznej), który prowadzi do lawinowej jonizacji cząsteczek gazu.
Cechą charakterystyczną tego wyładowania jest to, że nie zachodzi ono w całej objętości gazu tylko wzdłuż określonych kanałów, zwanych strimerami, w których przypadkowo powstały lokalne zagęszczenia jonów.
Przykładem wyładowania iskrowego jest błyskawica, której towarzyszy jaskrawe świecenie, silny grzmot oraz wydzielanie się dużych ilości ciepła (w strimerach temperatura może osiągać wartość 100000K).
Wyładowania iskrowe są częstą przyczyną tzw. przepięć, czyli gwałtownych wzrostów napięć w sieci, które mogą prowadzić do zniszczenia urządzeń elektrycznych np. transformatorów.
W celu ochrony przed skutkami wyładowań iskrowych stosuje się m.in. piorunochrony oraz kondensatory o dużej pojemności elektrycznej, których zadaniem jest zmiana przebiegów udarowych prądów spowodowanych wyładowaniem iskrowym w atmosferze.