Na rysunku przedstawiony został układ n sił elektromotorycznych o oporach wewnętrznych równych r połączonych szeregowo, które z kolei tworzą układ m grup połączonych równolegle. Jest to tak zwane połączenie szeregowo-równoległe, które łączy ze sobą zalety dwóch omówionych poprzednio rodzajów połączeń.
Do całego układu sił elektromotorycznych dołączony jest odbiornik energii elektrycznej o oporze R.
Zakładając, że wszystkie siły elektromotoryczne są jednakowe, można w przypadku tego połączenia napisać, że wypadkowa siła elektromotoryczna oraz wypadkowy opór zastępczy są odpowiednio równe:
\( \epsilon _{z} =n \epsilon \)
\(R _{z} =R+ \frac{nr}{m} \)
Stosując prawo Ohma dla tego przypadku otrzymamy:
\(I= \frac{ \epsilon _{z} }{R _{z} } \)
\(I= \frac{n \epsilon }{R+ \frac{nr}{m} } \)
Tego typu połączenia stosowane są w przypadku, gdy potrzebne jest uzyskanie prądu stałego o dużym natężeniu oraz dużej sile elektromotorycznej.