Indukcja elektromagnetyczna jest zjawiskiem polegającym na powstawaniu w danym obwodzie elektrycznym siły elektromotorycznej indukcji (SEM) poprzez zmianę wartości strumienia pola magnetycznego. SEM jest równa ilorazowi wartości pracy (W), wykonanej w celu wytworzenia prądu elektrycznego do wartości ładunku (q):
\( \epsilon = \frac{W}{q} \)
Jednostką SEM jest wolt, który jest równy dżulowi podzielonemu przez kulomba \(\left(1V= \frac{1J}{1C}\right) \).
Prąd indukowany w zamkniętych obwodach elektrycznych można uzyskać w następujących przypadkach:
1. Obwód zamknięty i magnes są w ruchu względem siebie. W tym przypadku natężenie prądu indukowanego w obwodzie jest proporcjonalne do szybkości ruchu względnego elementów układu. Kierunek przepływu prądu w obwodzie zależy od tego, czy magnes przybliża się do obwodu, czy oddala.
2. Obwód elektryczny umieszczony jest w pobliżu zwojnicy, w której płynie prąd o zmieniającym się natężeniu. Zmiana natężenia prądu w cewce powoduje powstawanie zmiennego pola magnetycznego, co z kolei indukuje zmienny prąd elektryczny w drugim obwodzie.
Indukcja elektromagnetyczna została odkryta w roku 1831 niezależnie przez Michaela Faradaya oraz Josepha Henry. Na tym zjawisku oparte jest działanie takich urządzeń jak prądnica, czy transformator.