Promieniotwórczość sztuczna została odkryta przez małżeństwo Irène i Frédérica Joliot – Curie w 1934r. Jest zjawiskiem polegającym na samorzutnym rozpadzie nietrwałych jąder sztucznych izotopów pierwiastków chemicznych, którego efektem jest emitowanie promieniowania. Izotopy promieniotwórcze są otrzymywane w wyniku reakcji jądrowych i nie występują naturalnie w przyrodzie.
Reakcja jądrowa to bombardowanie trwałych jąder atomowych strumieniem cząstek takich jak protony czy neutrony. Podczas rozpadu sztucznych radioizotopów może być emitowane zarówno promieniowanie charakterystyczne także dla rozpadów izotopów naturalnych (α, β-, γ), jak i sztuczne promieniowanie jądrowe, podczas którego emitowane są neutrony i cząstki β+ - pozytony, antyelektrony o dodatnim ładunku. W porównaniu do promieniotwórczości naturalnej, promieniotwórczość sztuczna znajduje znacznie szersze zastosowanie.