Do wykrywania monosacharydów czyli cukrów prostych, stosuje się odczynnik Fehlinga I. Jest to wodny roztwór siarczanu(VI) miedzi(II). Jego działanie opiera się na właściwościach redukujących grupy aldehydowej lub ketonowej, w zależności od tego, która z nich występuje w badanym cukrze.
Przebieg reakcji z odczynnikiem Fehlinga I
Cukier prosty jakim jest glukoza wchodząc w reakcję z odczynnikiem Fehlinga(I) w budowie zamiast formy pierścienia, posiada formę łańcuchową. Grupa aldehydowa pochodząca od glukozy redukuje jony miedzi z Cu2+ do Cu+ . Skutkiem tej redukcji jest wytrącenie się osadu Cu2O oraz powstanie charakterystycznego dla tej reakcji ceglastoczerwonego zabarwienia. Do doświadczenia można wykorzystać sok z winogron.
Wykrywanie polisacharydów
Polisacharydy nie zostają wykryte w reakcji z odczynnikiem Fehlinga I. Do wykrywania wielocukrów służy reakcja z płynem Lugola czyli wodnym roztworem czystego jodu w jodku potasu.
Po nakropieniu kilku kropel Płynu Lugola na skrobie zaobserwujemy granatowe zabarwienie. Dobrym materiałem roślinnym do przeprowadzenia tego doświadczenia jest na przykład ziemniak lub banan. W przypadku braku wielocukrów w badanym materiale zamiast granatowego zabarwienia zaobserwujemy brązowe. Przykładem materiału roślinnego do przeprowadzenia próby negatywnej jest jabłko.
 |
| Płyn Lugola barwiący skrobie |