System jednopartyjny charakteryzuje się tym, że w danym państwie funkcjonuje i sprawuje rządy tylko jedna legalna partia, działalność opozycyjna jest zabroniona. Najważniejsze stanowiska zajmują partyjni dygnitarze, a wszelkie ustawy uchwalane przez parlament są poporządkowane są ich decyzjom i pisane pod ich dyktando. Tego typu system partyjny posiada jedną, zasadniczą zaletę - sprawia, iż partia rządząca może swobodnie prowadzić ustaloną przez siebie politykę, inne partie nie stanowią dla niej zagrożenia, nie dochodzi np. do sytuacji zablokowania ustawy, co gwarantuje stabilność rządów. Jednakże z drugiej strony mamy przeważnie do czynienia ze swoistym monopolem na władzę, który przeważnie wiąże się z istnieniem systemu totalitarnego, w którym nie możemy mówić o demokratyzacji życia politycznego i o funkcjonowaniu zasady pluralizmu politycznego.
Systemy jednopartyjne występowały w państwach totalitarnych i komunistycznych takich jak nazistowskie Niemcy, faszystowskie Włochy, Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (KPZR) oraz Polska Rzeczypospolita Ludowa (PZPR).
Obecnie przykładami państw w których istnieje system jednopartyjny są: Chiny, Kuba, Wietnam, Korea Północna, Laos.