Dobre stosunki Polski ze Stanami Zjednoczonymi rozwijały się dobrze od samego początku przemian polityczno-gospodarczych, jakie rozpoczęły się w Polsce 1989 r. USA zaproponowały Polsce wsparcie i pomoc, szybko też doszło do wzajemnych wizyt przedstawicieli obu krajów i przyjaznych gestów. Bardzo ważnym momentem było wskazanie Polsce otwartych drzwi do NATO, a także rozwój amerykańskiej koncepcji „Partnerstwa dla Pokoju” (październik 1993 r.), zakładającej rozwój współpracy między NATO a państwami postkomunistycznymi.
Od przyjęcia Polski do NATO w dniu 12 marca 1999 r. Polska była uważana za jednego z największych sojuszników USA – współpracowała ze Stanami w promocji praw człowieka, a po zamachu na World Trade Center w 2001 r. natychmiast wsparła USA w działaniach związanych ze zwalczaniem terroryzmu, w tym zaangażowała się w operacje wojskowe w Iraku i Afganistanie. Warto jednak podkreślić, iż od 2007 r. możemy obswerwować pewne ograniczanie wsparcia wojskowego, m.in. wycofanie polskich wojsk z Iraku.
Istotnym etapem wzajemnej współpracy było zaproponowanie Polsce instalacji na jej terenie elementów tarczy antyrakietowej – Polska zainteresowała się tą propozycją z nastawieniem na długotrwałą współpracę. Warto tutaj podkreślić, że plany budowy takiej tarczy od samego początku spotkały się z nieprzychylną reakcją Rosji.
Projekt budowy tarczy przeciwrakietowej rozwijał się i w 2008 r. przedstawiciele obu państw podpisali porozumienie, w wyniku którego elementy tarczy miały powstać w Redzikowie pod Słupskiem. Po zmianie na stanowisku prezydenta USA, koncepcja rozwoju tarczy antyrakietowej w pierwotnej formie została jednak zawieszona.
Kwestia wiz
Bardzo dużym problemem stosunków polsko-amerykańskich ze strony polskiej jest amerykańska polityka wizowa, która wymaga od obywateli naszego kraju uzyskania wizy przed wyjazdem do Stanów. Włączenie Polski do tzw. Visa Waiver Program (zwolnienie z wiz) jest jednak trudne do zrealizowania nie tyle ze względu na złą wolę Amerykanów i niedocenienie Polski jako sojusznika, ale przede wszystkim ze względów formalnych – wskaźniki dotyczące odrzucenia wniosków wizowych oraz łamania ich warunków ze strony Polaków są znacznie wyższe niż wynoszą kryteria do włączenia danego kraju do Programu Ruchu Bezwizowego.