Kulturą polityczną nazywamy wszystkie polityczne postawy, wartości, wzory zachowań i poglądy obywateli dotyczące stosunków polityki i całego społeczeństwa. Kształtuje się ona pod wpływem doświadczeń historycznych.
Pojęcie to jest używane w języku potocznym już od XVIII w. Po raz pierwszy termin ten został użyty przez prawnika Józefa Siemińskiego w 1916 roku na odczycie na Uniwersytecie Warszawskim. Kulturą polityczną szerzej badali Gabriel A. Almond i Sidney Verba, wnioski opublikowali w książce Civic Culture: Political Attitudes and Democracy in Five Nations.
Elementami kultury politycznej są m.in.:
1. wszystkie opinie dotyczące partii, polityków, organów państwa oraz instytucji życia publicznego,
2. zainteresowanie sprawami publicznymi,
3. poziom aktywności obywateli,
4. wiedza o polityce,
5. emocjonalna postawa w stosunku do spraw politycznych (patriotyzm, niechęć do wrogów).
Możemy wyróżnić trzy podstawowe funkcje kultury politycznej: regulacyjną, integracyjną oraz uświadamiającą.
Funkcja regulacyjna, czyli wpływ obywateli na politykę i zachowania polityczne, możliwość decydowania, orientacja w sferze polityki.
Funkcja integracyjna, czyli poczucie tożsamości i przynależności do określonej wspólnoty politycznej.
Funkcja uświadamiająca, czyli eliminacja negatywnych skojarzeń dotyczących polityki oraz racjonalne odnoszenie się do działań politycznych.