Tożsamość narodowa jest poczuciem odrębności narodu wobec innych narodów. Poczucie to jest ukształtowane przez tzw. czynniki narodowotwórcze, czyli język, wspólne terytorium, symbole narodowe, pochodzenie, historię, dziedzictwo kulturowe. Wyrazem tożsamości narodowej jest patriotyzm w sensie pozytywnym i szowinizm w sensie negatywnym.
Polska tożsamość narodowa jest świadomości przynależności do polskiej wspólnoty narodowej, ukształtowanej wokół narodowej tradycji, kultury, języka, zwyczajów i wiary katolickiej. Osobista wolność jednostki i jej kontakt z życiem społecznym, ma niewątpliwie największy wpływ na kształtowanie się tożsamości narodowej Polaków.
Etapy historyczne kształtowania się polskiej tożsamości narodowej
- czas rozbiorów i upadek państwa
- I wojna światowa
- II wojna światowa
- czasy PRL
- przemiany demokratyczne po 1989 roku
- czasy współczesne
Kształtowanie polskiej tożsamości narodowej jest procesem trwającym od wielu lat i jest to proces nie zakończony. W XIX wieku trwała walka między interesem narodowym a potrzebami klasowymi społeczeństwa. Szlachta będąca motorem napędowym przemian, w chwili gdy nie potrafiła obronić niepodległości państwa, zaczęła walczyć
