Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego obchodzona jest w Kościele katolickim czterdzieści dni po Zmartwychwstaniu Pańskim. W Polsce jednak, zgodnie z dekretem watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, została ona przesunięta od 2004 r. na VII Niedzielę Wielkanocną, czyli niedzielę poprzedzająca Uroczystość Zesłania Ducha Świętego.
Samo określenie „Wniebowstąpienie Pańskie” pochodzi z Dziejów Apostolskich. Św. Łukasz najpierw pisze, że Jezus ukazywał się im (Apostołom – przyp. autora) przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym (Dz 1,3), a następnie opisuje całe zajście:
Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba». Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej. (Dz 1, 9-12)
Krótka wzmianka o Wniebowstąpieniu znajduje się także w Ewangelii św. Marka (Mk 16, 19) i