Definicja
Jest to styl językowy, w którym pisane są teksty specjalistyczne, charakterystyczne dla danej dziedziny wiedzy czy nauki. W zależności od tego czego rozprawa dotyczy, występuje w nim duża liczba fachowych wyrazów, terminów o ściśle określonych znaczeniach. Czasami specjalistyczne terminy zyskują inne znaczenie niż przyjęte w języku powszechnym, dzięki czemu styl naukowy jest jednoznaczny.
Styl naukowy występuje najczęściej w pracach naukowych, specjalistycznej literaturze (podręczniki, encyklopedie, leksykony).
Historia
Początki stylu naukowego sięgają średniowiecza, gdzie wykorzystując fachowe słownictwo tworzono recepty lekarskie. W czasach nowożytnych były to podręczniki medyczne czy gospodarskie. W wieku XX podczas napływu wielkich odkryć naukowych styl ten najbardziej rozwinął skrzydła.
Cechy
- język naukowy dąży do dokładnego sprecyzowania twierdzeń, do pełnej jednoznaczności
- nie występuje w nim brak emocjonalnego nacechowania wypowiedzi
- stosuje zdania rozbudowane i złożone, skomplikowane
- jest zdominowany przez terminologię naukową charakterystyczną dla danej dziedziny
- brak figur poetyckich takich jak metafory, porównania, przenośnie
- zawiera logiczną kompozycję wypowiedzi (wyraźne wyodrębnienie tez, argumentów, wniosków i przykładów)
- zawiera cytaty, przypisy
- wykorzystuje wyrażenia, określające intelektualną postawę twórcy do własnych twierdzeń i założeń
- utrzymuje obiektywność przedstawianych zjawisk i problemów
- używa form bezosobowych w liczbie mnogiej
Odmianą stylu naukowego jest styl publicystyczny i popularnonaukowy.