Wątki mitologiczne
Akcja powieści skoncentrowana jest wokół legendarnego skarbu Priama, którego na terenie współczesnej Turcji szukał niemiecki archeolog-amator, Heinrich Schliemann. W 1873 r., badając wzgórze Hisarlik, odkopał ponad 8000 przedmiotów (broni, naczyń, biżuterii), które potajemnie wywiózł z Turcji, by następnie przekazać Muzeum Starożytności w Berlinie.
W toku powieści u boku Schliemanna pojawia się fikcyjna postać Hermana Dubios, który kradnie odnalezione kosztowności. Mimo że powieściowy Schliemann uparcie twierdzi, iż wszystkie artefakty, które odnajduje na terenie wykopalisk, należą do bohaterów „Iliady”, badania naukowe dowiodły, że nie mogły one należeć do Priama i jemu współczesnych – były o wiele starsze niż pierwotnie przypuszczano.
Dalsze losy skarbu Priama relacjonuje Albert. Faktycznie, kosztowności padły łupem Rosjan, którzy w 1945 r. (po zdobyciu Berlina) przejęli eksponaty należące do Muzeum Starożytności i wywieźli je do Moskwy, gdzie znajdują się do dziś.
Wątki mitologiczne
Liczne w powieści są odwołania do mitologii greckiej oraz wydarzeń i postaci utrwalonych w „Iliadzie” Homera.
Jabłko niezgody to złote jabłko z napisem „dla najpiękniejszej”, które podczas wesela Peleusa i Tetydy urażona brakiem zaproszenia bogini Eris rzuciła między boginie. Wywołała tym samym spór między Ateną, Afrodytą i Herą, który miał rozstrzygnąć Parys. Każda z bogiń próbowała przekupić młodego arbitra – Atena obiecywała mu mądrość i sławę, Hera – władzę i bogactwo, a Afrodyta – miłość najpiękniejszej kobiety. Helena była jednak mężatką – żoną króla Sparty, Menelaosa. Porwanie jej przez zakochanego trojańskiego księcia stało się pretekstem do ataku Greków na Troję.
Pomyślne wiatry wypływającym do Troi Grekom miała zapewnić ofiara z Ifigenii. Jej ojciec, Agamemnon, zamierzał złożyć ją w ofierze Artemidzie. Dziewczyna została jednak uratowana przez boginię – zastąpiona łanią i odesłana jako kapłanka do kraju Taurów.
Wojna trojańska będąca konsekwencją porwania Heleny przez Parysa zgromadziła pod murami Troi najwybitniejszych bohaterów greckich (Odyseusz, Achilles, Nestor, Diomedes, Palamedes), którzy pod wodzą Agamemnona 10 lat oblegali gród Priama.
Koń trojański był drewnianą konstrukcją pomysłu Odyseusza, we wnętrzu której ukryło się kilkudziesięciu greckich wojowników. Wbrew ostrzeżeniom Kasandry został wciągnięty do miasta, stając się przyczyną tragedii jego mieszkańców.
Po zakończeniu wojny Odyseusz 10 lat wracał do rodzinnej Itaki. Okaleczywszy cyklopa Polifema, ściągnął na siebie gniew jego ojca, Posejdona, który skutecznie uniemożliwiał mu powrót do żony i syna. Powieściowy Odyseusz ma problemy z orientacją w terenie, więc często zdarza mu się błądzić. Lilly i Magnus w tej przypadłości upatrują przyczyn wieloletniej tułaczki Odysa.