Opium w rosole – charakterystyka bohaterów drugoplanowych

Akcja powieści „Opium w rosole” obraca się wokół wędrówek małej dziewczynki, Aurelii Jedwabińskiej, po domach mieszkańców kamienicy przy ulicy Roosevelta. Nowe postaci pojawiają się na skutek jej kolejnych wizyt.

Marta Lewandowska – gospodyni pierwszego domu, w jakim Aurelia pojawia się w celu spożycia „obiadku”. Zarówno wobec gościa, jak i swojej rodziny, kobieta zachowuje się z pozorną szorstkością, w rzeczywistości jest jednak bardzo troskliwą matką i żoną, doskonale radzącą sobie z zarządzaniem tłumnym domem. Bez zastanowienia przyjmuje brudną i zmarzniętą dziewczynkę i częstuje rzeczonym obiadkiem, zupełnie jakby wizyty obcych małych dziewczynek były w tym domu normą.

Franciszek Lewandowski – mąż Marty, czuły i opiekuńczy ojciec, domator. Mała dziewczynka wpadająca do jego domu na obiadki szybko zdobywa jego sympatię swoimi niestworzonymi opowieściami, jest więc szczerze ucieszony za każdym razem, gdy znajduje ją za stołem.

Sławek Lewandowski – syn państwa Lewandowskich, stawia pierwsze, dosyć nieudolne kroki na rynku pracy, czym często ściąga sobie na głowę gromy ze strony rodziców. Jest po uszy zakochany w Idzie, nie wierzy jednak, że rudowłosa piękność mogłaby zainteresować się jego skromną osobą. W finale powieści, ośmielony przez rezolutną Gieniusię, postanawia oświadczyć się pannie Borejkównie i niespodziewanie zostaje przyjęty.

Pani Borejkowa – mama rodziny Borejków składającej się z dwóch dorosłych sióstr, dwóch dorastających i jednej raczkującej wnuczki. Pani Mila samotnie prowadzi dom w czasie tajemniczej nieobecności męża Ignacego, bez oporów przyjmując do niego uroczą Genowefę Sztompke. Położenie dziewczynki bardzo ją martwi, dlatego też próbuje znaleźć sposób na udzielenie pomocy małej wędrowniczce.

Ida Borejko – dumna studentka medycyny, piękny rudzielec łamiący mężczyznom „serca i kręgosłupy”. Pomimo wypracowania sobie w przeciągu kilku ostatnich lat wielkiej pewności siebie, ma problem z przyznaniem się przed Sławkiem (i kimkolwiek innym), że jest w nim zakochana, zmieszanie w jego obecności pokrywa więc zawsze udawanym chłodem. Kiedy chłopak w końcu jej się oświadcza, oddaje mu swoją rękę bez zastanowienia.

Gabrysia Pyziak – najstarsza córka Borejków, żona poznanego w czasach liceum Janusza Pyziaka, który przez całą akcję powieści „zarabia na samochód” w Australii. Gabrysia wychowuje samotnie córkę Różę i uparcie powtarza przed samą sobą, że ukochany wróci do niej, choć nie do końca potrafi już w to wierzyć. Pocieszenia i dobrej rady szuka u profesora Dmuchawca, którego chętnie odwiedza nawet w wiele lat po ukończeniu szkoły. Gieniusia próbuje zeswatać ją z Piotrem Ogorzałką, wprawiając tym oboje w zakłopotanie.

Piotr Ogorzałka – starszy brat Maćka. Ma około trzydziestu lat i zajmuje się konstruowaniem silników, z którymi często jeździ do klientów, toteż rzadko bywa w domu. Prawdopodobnie jest rozwiedziony, nocami śni mu się bowiem jasnowłosa kobieta rozbijająca talerze. Jest prostodusznym, przemiłym człowiekiem, toteż szybko odnajduje porozumienie z małą Genowefą, która przychodzi do zagraconego mieszkanka Ogorzałków na wspólne gotowanie. Dziewczynka ma poczucie, że to ona opiekuje się Piotrem, a nie na odwrót. Mężczyzna okazuje się również dobry i szlachetny, kiedy bowiem Gabrysia gubi kartki na mięso dla całej rodziny, Piotr bez wahania oddaje jej swoje.

Profesor Dmuchawiec – emerytowany polonista w Liceum Ogólnokształcącym, dawny wychowawca Gabrysi i Ewy. Jego uczniowie bardzo go lubią i szanują, toteż zawsze tłumnie przewijają się przez mieszkanie wybitnego pedagoga. Jest bardzo mądrym i doświadczonym człowiekiem, z którego porad chętnie korzystają osoby w każdym wieku. Mimo wieku zachowuje pogodę ducha i skłonność do sztubackich żartów. Jest dziadkiem jednej z głównych bohaterek powieści, Janki Krechowicz, będąc dla niej wzorem postępowania i  źródłem pocieszenia w każdej sytuacji.

Lelujka – Jacek Lelujka, szkolny kolega Kreski, w której potajemnie się durzy. Jest bardzo koleżeński, uczynny i pomocny, a przy tym okazuje się również niezrównanym kompanem do żartów. W chwili, gdy dostrzega uczucie Kreski do Maćka, dyskretnie wycofuje się i akceptuje status jej przyjaciela.

Eugeniusz Jedwabiński – ojciec Aurelii. Nie wiadomo co robi, w rozmowach z nowymi przyjaciółmi dziewczynka nazywa go bowiem ogólnie „intelektualistą” lub też mówi o nim jako o zmarłym. Często ucieka w swoją tajemniczą pracę nie potrafiąc znieść sztucznej atmosfery i chłodnej dyscypliny, jaką tworzy w domu żona. Nie za bardzo interesuje się dzieckiem i dopiero po zniknięciu Aurelii zdaje sobie sprawę z ogromu spraw, które przeoczył i zbagatelizował.

Matylda Stągiewka – jasnowłosa piękność, która oczarowuje Maćka na ulicy. Jest córką zamożnej dentystki, toteż niczego w jej domu nie brakuje i tak samo wyobraża sobie swoje przyszłe życie. Status materialny Maćka wyklucza go z grona potencjalnych przyszłych mężów, ale Matylda i tak postanawia kontynuować niezobowiązującą znajomość z zadurzonym w niej chłopcem. Przekonawszy się o jej fałszywości, Maciek postanawia definitywnie z nią zerwać i dostrzega wreszcie zalety Kreski.