Pięciopsiaczki - streszczenie

W domu Karola, Karoliny, ich rodziców i babci dochodzi do niecodziennego zdarzenia – suczka Balbina rodzi pięcioro szczeniąt – cztery pieski i jedną suczkę. Z racji ilości rodzeństwa Babcia nazywa je „pięciopsiaczkami”, a później, z uwagi na ich główne zatrudnienia, są one nazywane przez Karolinę również „pięciossaczkami” i „pięciosiusiaczkami”. Rodzina szybko zaczyna poszukiwania nowych opiekunów dla niesfornej gromadki i tak jako pierwszy oddany zostaje Miś – piesek podobny do małego niedźwiadka – którego przygarnia kioskarka, pani Wiśniewska. Piegowaty szczeniaczek trafia w ręce hydraulika-złotej rączki, pana Cieciurka, wspominającego, iż miał niegdyś podobnego pieska i uwielbiał chodzić z nim na ryby; piegusek otrzymuje po swoim poprzedniku miano Ciapka.

Następnymi, którzy zgłaszają się po pieski, są sąsiadki z naprzeciwka – niezwykle elegancka pani i jej rozpieszczona córka Mariola. Dziewczynka uważa jednak szczenięta za mniej praktyczne od pluszaków, nie zabiera więc żadnego ze sobą. Później w domu pojawia się doktor Ojbolek, weterynarz i kolega taty ze szkoły, aby zaszczepić pieski na nosówkę. Po jego wyjściu Karolina udaje się z wizytą do mieszkającej na wyższym piętrze pani Tosi, która przez cały tydzień pracuje w łaźni, a w niedzielę maluje akwarele. W ślad za dziewczynką biegnie brązowy szczeniaczek z ogonkiem umorusanym zieloną farbą, pozostawiając nim ślad na ścianie malarki, czym zdobywa jej sympatię, nowy dom i imię – Pędzel.

Tato zauważa, że ostatni, czarny piesek, będzie nadawał się dla rajdowca, bardzo lubi bowiem jazdę samochodem, kiedy więc rodzina udaje się do mechanika Muchy, jego syn postanawia zabrać czarnulka do siebie i nazywa go Klaksonem. Tymczasem zbliżają się wakacje, w domu odbywa się więc wielkie pakowanie Karola na obóz, a Karolina razem z babcią i obydwiema suczkami wyjeżdża do leśniczówki. Babcia usiłuje tutaj pisać swoje wierszyki o pięciopsiaczkach, a wnuczka przeprowadza ciekawą dyskusję z leśniczym na temat psich ras. Po powrocie z wakacji tato wpada zaś na pomysł, by Balbinę i Myszkę zabrać na obchód i sprawdzić, co słychać u pozostałych szczeniąt, te zaś z pewnością będą opowiadać sobie na podobne pytania nie słowami, lecz – jak to psy – zapachami.

Babcia i Karolina organizują później dla suczek psi teatrzyk, w którym wystawiają „Czerwonego Kapturka”, Myszka zjada jednak kukiełkę wykonaną z marchewki. Pojawia się później relacja z karkołomnej misji wykąpania psiaka, a Karol i Karolina rozmawiają o psich umiejętnościach, pośród których dziewczynka najbardziej ceni sobie tę polegającą na poprawianiu jej humoru. Karolina podejmuje również decyzję, iż Myszka trafi do Agaty – koleżanki z przedszkola, która w wyniku wypadku cały czas siedzi w domu lub w sanatorium.

Opowieść kończy się zimą, która przynosi ze sobą śnieg i Świętego Mikołaja. Wśród prezentów dla Babci pojawia się długopis, można więc ukończyć nim historię pięciopsiaczków i postawić po niej pięć kropek.