Geneza
Przypowieść o wdowim groszu pochodzi z Nowego Testamentu, z Ewangelii świętego Marka. Pod względem formalnym historia ta nie jest typową przypowieścią, ponieważ mamy tu do czynienia z autentycznym zdarzeniem, którego Jezus jest świadkiem, a nie z opowiadaniem, którego podstawowa funkcja polega na alegorycznym przedstawieniu prawd wiary.
Czas i miejsce akcji
Zdarzenie rozgrywa się na terenie Palestyny, w świątyni. Czas akcji zaś to okres życia Jezusa Chrystusa.
Interpretacja
Opowieść o wdowim groszu ma przede wszystkim wymiar dydaktyczny. Jezus wyróżniając z tłumu pielgrzymów kobietę, która ofiarowuje na świątynię najmniejszą kwotę, pokazuje, że boska perspektywa oceny ludzkich czynów całkowicie odbiega od miary, jaką stosuje człowiek. Z punktu widzenia Boga nie ma bowiem znaczenia materialna wartość daru, ale intencja i szczerość, z jakimi jest składany. Dlatego jeden wdowi grosz może mieć większą wagę niż ogromna suma oddana przez bogacza. Ponadto historia ta zawiera wyraźny przekaz szacunku dla ludzi ubogich oraz równości wszystkich niezależnie od stanu posiadaniu. Samo określenie „wdowi grosz” funkcjonuje jako synonim ofiary pozornie skromnej, a w rzeczywistości złożonej z całego majątku.