Geneza
Dzieło uznawane jest za podsumowanie całej twórczości pisarskiej o charakterze psychoanalitycznym Zygmunta Freuda. Zostało wydane w 1930 roku. Praca wyraża wyraziste poglądy filozofa na temat kultury i cywilizacji oraz ich wpływu na życie człowieka oraz odczuwanie przez niego nieszczęścia.
Problematyka
Freud analizuje problem miejsca cierpienia w życiu jednostki oraz źródła tego cierpienia, którym jest kultura, kształtowana zresztą przez samego człowieka na przestrzeni wieków. Wyróżnia dwie strony osobowości człowieka, z których każda inaczej radzi sobie z cierpieniem i bólem doświadczanym przez otoczenie. Jest to podział na człowieka wewnętrznego oraz zewnętrznego. Te dwie strony nigdy nie stanowią całości, jedynym wyjątkiem jest wg. filozofa stan zakochania, w którym człowiek twierdzi, że miłość to stan gdy „ty i ja to jedno”. Freud zastanawia się również nad tym jakich rodzajów cierpienia doświadczamy w ciągu życia i jakie odnajdujemy sposoby na ich załagodzenie. Tu też wymienia kilka zasadniczych punktów, a są nimi: odwrócenie uwagi, zaspokojenia zastępcze oraz narkotyki. Działanie każdego z elementów Freud dokładnie omawia.
Obraz kultury
Kulturę Freud postrzega dwojako - z jednej strony stanowi ona źródło cierpienia człowieka, wynikające z narzuconego przez nią, przymusowego pozbycia się indywidualności, z drugiej jako metodę przesunięcia życia popędowego w inna stronę (w psychoanalizie jest to zabieg określany jako sublimacja). Filozof dość pejoratywnie ocenia dotychczasowe osiągnięcia kulturowe, nie uważał również, że przynosi ona jakieś specjalnie perspektywy. Sądził, że kultura zbyt wiele wymaga od indywiduum, narzucając nań coraz to nowe, trudniejsze obowiązki np. w sferze moralnej czy etycznej. Był także przekonany o tym, że kultura przechodzi proces umasowienia, wykluczającego wolność indywidualną jednostki. Źródło cierpień znajdować się miało w samym człowieku, w jego wewnętrznym konflikcie i agresji, która walczy z koniecznością samozachowania się. Według Zygmunta Freuda kultura ma zatem charakter represywny, a jej wymagania mogą prowadzić człowieka do nerwicy natręctw. Nie chodzi jednak autorowi o odrzucenie kultury, jej niwelowanie, ale znalezienie sposobu współżycia z nią, życia w niej, poprzez wytężoną duchową pracę.