Geneza
Pracę nad komedią rozpoczął Fredro w 1826 roku. Początkowo utwór miał nosić tytuł „Magnetyzm”. Pierwsza redakcja tekstu ukazała się w 1827 roku. Liczyła sobie 4 akty i była napisana izosylabicznym trzynastozgłoskowcem. Ukazała się pod tytułem „Nienawiść mężczyzn”. Początkowo zamiarem Fredry było wystawienie sztuki na deskach teatru warszawskiego, lecz ostatecznie od zamiaru odstąpił. W pierwszej wersji komedii pierwowzór Klary nosił imię Laura, zaś w miejsce Albina występował niejaki Erazm.
Badacze przypuszczają, iż decyzja od odstąpieniu od wystawiania komedii miała związek z niepowodzeniami prywatnymi Fredry. Kochał on się powiem w Zofii z Jabłonowskich Skarbkowej, która od lat żyła w separacji z mężem, jednak prace zmierzające do unieważnienia jej małżeństwa nie układały się pomyślnie.
W roku 1828 Fredro poślubił wreszcie swą ukochaną, ale do pracy nad ostateczną wersją komedii powrócił dopiero w 1832 roku. Ostatecznie autor zdecydował się nadać sztuce tytuł „Śluby panieńskie, czyli magnetyzm serca”. Premiera „Ślubów …” miała miejsce 15 lutego 1833 roku w teatrze lwowskim (autor błędnie zaznaczył rok 1832).
Czas i miejsce akcji
Akcja sztuki toczy się w czasach współczesnych Fredrze, o czym świadczą liczne opisy panujących wówczas zwyczajów dotyczących zawierania małżeństwa. Tak więc przypuszczać należy, że rzecz dzieje się w XIX wieku, a swym zasięgiem bezpośrednio obejmuje kilka dni z życia Albina i Gustawa, spędzających czas w wiejskim domu pani Dobrójskiej.
Akcja „Ślubów …” rozgrywa się w wiejskiej posiadłości pani Dobrójskiej, gdzie mieszkają Klara i Aniela.
Motywy
Małżeństwo
„Śluby panieńskie” ukazują obyczaje dotyczące zawierania związków małżeńskich w XVII wieku. Najczęściej ślub taki był zawierany ze względu na sprawy majątkowe, a dobór małżonków był dokonywany raczej bez ich udziału. Opiekunowie wybierali młodym partnerów nie licząc się z ich zdaniem i uczuciami. W praktyce rodzic mógł zmusić młodą dziewczynę do ożenku ze starym wdowcem, jeśli tylko leżało to w interesie danej rodziny. Większą swobodę mieli chłopcy, ponieważ pozostając w kawalerskim stanie cieszyli się nieograniczoną swobodą w przeciwieństwie do dziewcząt. Jednak także i w ich przypadku sprzeciwienie się woli opiekunów wobec małżeństwa z wybraną przez nich dziewczyną, mogła skutkować pozbawieniem ich praw do majątku.
Małżeństwa często były niedobrane, a małżonków oprócz majątku i dzieci nie łączyło nic, stąd też liczne zdrady, których obawiały się Klara i Aniela. Dziewczęta chcąc uniknąć losu zdradzanych i nieszczęśliwych kobiet złożyły śluby, w których przyrzekały nienawiść do mężczyzn oraz niewychodzenie za mąż.
Komizm
W komedii mamy do czynienia głównie z komizmem językowym i sytuacyjnym. Jednym ze źródeł komizmu językowego jest zabieg stosowany przez Fredrę polegający na przytaczaniu powiedzeń jednych postaci przez drugie. Każda z powtarzających postaci robi to jednak w innej sytuacji i w innym celu. Autor wykorzystuje także wieloznaczność słów dla wykorzystania efektu komicznego. Czasem pojawia się też komizm sytuacyjny, związany z zabawnymi nieporozumieniami, jak na przykład wejście Gustawa przez okno w pierwszym akcie, nieświadomego, że wuj czeka na niego w pokoju.