roku Francuska Akademia odznaczyła go medalem za zasługi dla języka francuskiego.
Zmarł w 1949 roku na atak serca. Podczas pogrzebu nie był obecny żaden duchowny.
Maurice Maeterlinck - twórczość
Maeterlinck zasłynął jako twórca dramatu symbolistycznego. Jego dzieła oddają nastroje epoki, cechuje je tajemniczość, pesymizm i lęk egzystencjalny. Bohaterowie zmagają się z dojmującym poczuciem bezsilności. Są bierni, bezwolni, poddają się potężnej sile przeznaczenia. Akcja jest tylko pretekstem do rozważań na temat ludzkiej natury i miejsca człowieka na świecie.
Autor zaledwie zarysowuje wydarzenia, by skupić się na docieraniu do drugiego dna, odrywaniu znaczeń tkwiących w pozornie nieistotnych zdarzeniach. Również świat przedstawiony utworów pozostaje bliżej nieokreślony, a brak logiki i marazm przywodzą skojarzenie ze snem. Najważniejsze dramaty Maeterlincka to: „Intruz”, „Ślepcy”, „Peleas i Melizanda”, „Wnętrze”, „Monna Vanna”, „Niebieski ptak”.
Jako poeta Maeterlinck pozostawał wierny symbolizmowi. Jego największym mistrzem był teoretyk i przywódca tego ruchu – Stéphane Mallarmé. W jego debiutanckim tomiku „Cieplarnie” (1889) dominuje poczucie osamotnienia, duchowej alienacji. Z kolei w „Pieśniach” wyraźnie zaznaczają się inspiracje flamandzką kulturą ludową.
Odrębna grupę w dorobku Maeterlincka stanowią eseje filozoficzne-przyrodnicze: „Życie pszczół”, „Inteligencja kwiatów”, „Życie termitów”, „Życie mrówek”. Dał się w nich poznać jako wnikliwy obserwator życia, człowiek wrażliwy na naturę i sprawny prozaik, potrafiący zafascynować odbiorcę nawet trudnym tematem.