Sławomir Mrożek, Kronika oblężonego miasta – streszczenie

Na początku dowiadujemy się, że miasto, w którym mieszka narrator zostało oblężone – niektórzy mieszkańcy jednak wcale na to nie narzekają. Jeden z jego sąsiadów (staruszek, który był strzelcem) cieszy się, że będzie mógł poćwiczyć swoje umiejętności. Przed budynkiem miejskiego ratusza ustawiono nawet armatę, z której planowano strzelać do wroga. Ofiarami wojny stają się dwie małe rybki, którym potem urządzono pogrzeb w katedrze. Narrator wyznaje, że chroni się pod łóżkiem, żeby uniknąć kul ze strzelby staruszka - mężczyzna cierpi na krótkowzroczność i może wycelować w niewłaściwy cel. Mówiący przedstawia również swoje lektury – czyta Sindbada-Żeglarza, ale stwierdza, że nie jest to książka na aktualne czasy. Sięga więc po Tryumfalny pochód pompy ssąco-tłoczącej w instalacjach użytkowych. Opisuje wrażenia z nocy, podczas której nie można było zasnąć ponieważ po dachu jeździły wozy pancerne, legitymując zamieszkujące tam koty. Aresztowano te, które legitymacji nie posiadały – jedno ze zwierząt legitymację miało, jednak je również zabrano – było to przecież podejrzane, że kot posiadał dowód swojej tożsamości. Narrator dowiaduje się o tym, że ponoć na Boże Narodzenie ma zabraknąć choinek, bo wszystkie mają zostać wykorzystane do budowania barykad. Sygnałem do walk ma być kula wystrzelona z armaty spod ratusza, a każdy mieszkaniec ma przygotować sobie hełm – każdy robi go z czego może, np. gosposia bohatera szykuje sobie hełm z beretu. Któregoś dnia kobieta przyniosła narratorowi gazetę, w której widniał jego wizerunek i adnotacja, że to on jest winien całej sytuacji w państwie. W takim wypadku mężczyzna postanowił potajemnie opuścić miasto, jednak napotyka na swojej drodze strzelca, który trafił go kulą, od której bohter umiera.