Gatunek
Utwór zaliczany jest do widowisk scenicznych opartych na dramacie liturgicznym. Ze względu na tematykę nazywamy je wielkanocnym misterium. Jest to jeden z ważniejszych gatunków średniowiecznych rozwijanym w Europie od XII do XVI wieku. W Polsce powstawały nawet do XVIII.
Czas i miejsce powstania
Misterium zostało wydane w Krakowie, prawdopodobnie w okolicy oku 1580, podpisane zostało nazwiskiem Mikołaja z Wilkowiecka, choć niektórzy badacze twierdzą, że jedynie zredagował historię zaczerpniętą z tekstu pasyjno-rezurekcyjnego.
Założenie
Autor chciał stworzyć dzieło, które przybliżyło by fakty z czasów Zmartwychwstania Chrystusa, ale również wyraziście zobrazowało te wydarzenia, pomagając w ich zrozumieniu. W misterium można doszukać się kilku odstępstw od historii biblijnej.
Recepcja
Tekst misterium był znany w społeczeństwie aż do końca XVIII wieku, ponieważ często wystawiano je na licznych scenach. Ze względu na duże walory teatralne dzieło doczekało się również wielu adaptacji współczesnych – zajął się nim m.in. Leon Schiller czy Kazimierz Dejmek.
Kompozycja
Utwór składa się z sześciu zasadniczych części, w ramach których występuje ok. 35 mniejszych scen. Narracja jest oparta na porządku chronologicznym – realizuje się w kolejno następujących po sobie scenach, które jednak są ze sobą powiązane luźno tematem. Nie tworzą ściśle zawiązanej akcji dramatycznej.