Ewelina Krzycka
Bogata, bezdzietna wdowa uwielbiająca splendor, przepych i dalekie podróże. W swoim życiu kieruje się wyłącznie chwilowymi kaprysami i zachciankami. Egoistka i egocentryczka. Wyrachowana kobieta, która nie liczy się z uczuciami innych. Kolekcjonuje ludzi i zwierzęta tak, jak inni kolekcjonują przedmioty.
Pani Ewelina szybko zmienia zainteresowanie mężczyznami. Jej uwagę zwrócili: żonaty hrabia, spowiednik oraz wiolonczelista. Żaden z nich nie zagrzał na długo miejsca u boku Krzyckiej.
Pod pozorem filantropii Krzycka sprowadza do domu kolejne dziewczynki, które są dla niej rodzajem zabawek. Gdy dorastają, stają się nudne i wówczas bez skrupułów odsuwa je od siebie.
W oczach ludzi kobieta uchodzi ona za osobę uczynną i dobrą, która potrafi dzielić się z biednymi swoim bogactwem. Została nawet nazwana „świętą”. Prawda jest jednak taka, że Ewelina nudząc się w życiu, w ten sposób je sobie ubarwia. Nie jest ona jednak zdolna do żadnych głębszych uczuć. Wydaje się, iż jest nieświadoma krzywdy, jaką wyrządza kolejnym podopiecznym:
(…) Dobroczynność sięgała w niej stopnia namiętności i wiele, wiele razy w życiu przynosiła jej uciechy moralne, zastępujące szczęście, którego