Węglowodory nienasycone- właściwości
Węglowodory nienasycone to związki węgla z wodorem, w których występuje co najmniej jedno wielokrotne (podwójne lub potrójne) wiązanie węgiel-węgiel. Pośród związków nienasyconych, można wyróżnić alkeny – związki w których występuje jedno lub więcej wiązanie podwójne, alkiny – związki zawierające jedno lub więcej wiązanie potrójne oraz węglowodory aromatyczne – zawierające układ aromatyczny – pierścień o określonej liczbie sprzężonych wiązań podwójnych.
W porównaniu z węglowodorami nasyconymi (alkanami), węglowodory nienasycone są zdecydowanie bardziej reaktywne chemicznie, a w związku z tym mniej trwałe. Równocześnie jednak częściej występują w organizmach żywych, ich reaktywność czyni je nieco bardziej użytecznymi dla natury od alkanów. Wśród węglowodorów nienasyconych, na szczególną uwagę zasługują węglowodory aromatyczne, odróżniające się od alkanów i alkinów zdecydowanie większą stabilnością (nie są jednak tak bierne chemiczne jak alkany), odmienną reaktywnością chemiczną oraz szczególnymi właściwościami fizykochemicznymi (np. absorpcją promieniowania w zakresie UV i widzialnym).
Węglowodory nienasycone- wzory, przykłady
Węglowodory nienasycone to związki o wzorze ogólnym \(C_nH_{2n\) - alkany lub wzorze \(C_nH_{2n-2\) - alkiny lub alkadieny. przykładami takich związków są eten, propen, propyn, buten, butyn itp. lub z dienów np. heptadien.
