Skóra jest powłoką ciała, która oddziela środowisko zewnętrzne od wewnętrznego. Ze względu na pełnioną funkcję narażona jest na szereg szkodliwych czynników fizycznych, chemicznych i biologicznych. Jednym z poważniejszych zagrożeń jest promieniowanie ultrafioletowe (UV). Ma ono zdolność do wnikania w głąb komórek skóry i uszkadzania ich DNA, co może prowadzić do szybszego starzenia się, a w najgorszym wypadku do zmian nowotworowych.
Fotostarzenie się skóry jest zjawiskiem związanym z nadmierną ekspozycją skóry na promieniowanie UV, w szczególności promienie UVA, które sprzyja tworzeniu się wolnych rodników. Te reaktywne cząsteczki upośledzają produkcję kolagenu w fibroblastach, czyli związku odpowiadającego za jędrność i gęstość skóry. Uszkodzeniu ulegają również włókna elastyny, które utrzymują rozciągliwość i elastyczność skóry. W rezultacie dochodzi do wiotczenia skóry, pojawienia się zmarszczek oraz zmiany owalu twarzy.
Krótka, ale bardzo intensywna ekspozycja na promieniowanie słoneczne (szczególnie UVB) może doprowadzić również do oparzenia słonecznego, które objawia się zaczerwienieniem, pieczeniem i bólem w miejscu przedawkowania promieniowania UV. W cięższych przypadkach oparzenia słonecznego mogą wystąpić nudności, bóle głowy, gorączka, dreszcze, omdlenia i wymioty.
Najniebezpieczniejszym skutkiem negatywnego działania promieniowania UV na skórę jest wykształcenie zmian nowotworowych takich jak czerniak. Długotrwała, powtarzająca się ekspozycja na promieniowanie UV, bez odpowiedniej fotoochrony (np. w formie kremu) zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia i nagromadzenia się uszkodzenia DNA i indukcji procesu nowotworzenia. Największy udział w uszkodzeniach skóry na poziomie molekularnym ma promieniowanie UVA oraz UVB.