Strunowce stanowią bardzo zróżnicowany typ zwierząt zamieszkujących we wszystkich środowiskach (w wodach słodkich i słonych, na lądzie a niektóre nawet w powietrzu). Są to zwierzęta wtórouste, dwuboczne symetrycznie. W ich rozwoju występują trzy listki zarodkowe a jamą ciała jest celoma.
Charakterystyczne cechy strunowców
Strunowce posiadają:
1. Strunę grzbietową pełniącej rolę szkieletu osiowego.
Struna grzbietowa powstaje w okresie zarodkowym z endodermy i ma postać walcowatego, sprężystego pręta zbudowanego z tkanki łącznej. U prymitywnych strunowców struna grzbietowa przez całe życie pełni rolę szkieletu wewnętrznego, natomiast u wyżej zorganizowanych jest zastępowana przez chrzęstny lub kostny kręgosłup.
2. Układ nerwowy w postaci cewki nerwowej, która leży w części grzbietowej nad struną.
U większości strunowców cewka jest zróżnicowana na mózg i rdzeń kręgowy.
3. Szczeliny skrzelowe w gardzieli, które mogą występować przez całe życie lub tylko w okresie zarodkowym
W rozwoju zarodkowym strunowców w przednim odcinku prajelita tworzą się kieszonki skrzelowe, które mogą się przekształcić w szczeliny skrzelowe wzmocnione chrzęstnymi lub kostnymi łukami skrzelowymi (występują u osłonic, bezczaszkowców, kręgoustych, ryb i larw płazów). U wyżej uorganizowanych strunowców lądowych oddychających płucami szczeliny skrzelowe nie występują w dorosłym życiu.
4. Serce, które leży po brzusznej stronie ciała.
5. Układ pokarmowy, który znajduje się po brzusznej stronie ciała pomiędzy układem nerwowym a sercem.
6. Segmentalny układ mięsni oraz innych narządów (metameria występuje w okresie zarodkowym później może się zacierać).
7. Ogon, czyli odcinek ciała znajdujący się za odbytem;
Ogon służy do poruszania, w jego wnętrzu znajduje się przedłużenie cewki nerwowej lub rdzenia kręgowego, struny grzbietowej lub kręgosłupa oraz umięśnienia.